YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/34711
KARAR NO : 2017/4569
KARAR TARİHİ : 01.06.2017
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 ve 4733 sayılı Yasalara muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suç tarihi itibariyle sanıklardan ele geçirilen kaçak sigaralar yönünden 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi, kaçak çaylar yönünden de 5607 sayılı Yasanın 3/5. maddesi uyarınca ayrı ayrı hüküm kurulması gerekirken, daha ağır cezayı öngördüğü gerekçesiyle suça konu tüm eşya için 4733 sayılı Yasaya muhalefetten tek hüküm kurulması ve sanıkların tekerrüre esas sabıka kayıtları bulunduğu halde haklarında TCK.nun 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1- Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 52/2. maddesi yerine TCK.nun 50/1-a maddesinin yazılması suretiyle CMK.nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9., yine 18.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile 3. ve 8. fıkralarındaki değişiklikler ve 10. fıkrasının yürürlükten kaldırılmış olması göz önüne alındığında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ve hapis cezasının tamamen veya kısmen infazına karar verileceğinin belirtilmesi,
3- 24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
4- Ele geçen çaylar bakımından suçtan doğrudan zarar gören Gümrük İdaresi’nin davaya müdahale hakkı bulunduğu halde, duruşmadan haberdar edilmeden yargılamaya devam edilip, kendisini vekille temsil ettirdiğinden bahisle Gümrük İdaresi lehine vekalet ücretine hükmolunması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1- Hükmün gün adli para cezasının paraya çevrilmesine ilişkin fıkrasından “50/1-a” ifadesinin çıkarılması yerine “52/2” ifadesinin yazılması,
2- Hükmün ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ve hapis cezasının tamamen veya kısmen infazına karar verileceğinin belirtildiği fıkrasından “ve ödenmeyen kısmın hapse çevrileceği, hapis cezasının tamamen veya kısmen infazına karar verileceğinin” ifadesinin çıkarılması,
3- Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi,
4- Hükümden Gümrük İdaresi lehine vekalet ücreti verilmesine ilişkin 5 numaralı bendin çıkarılması ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.