Yargıtay Kararı 7. Ceza Dairesi 2014/22726 E. 2015/19252 K. 17.09.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/22726
KARAR NO : 2015/19252
KARAR TARİHİ : 17.09.2015

Tebliğname No : 7 – 2013/98329
MAHKEMESİ : Edirne 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/11/2012
NUMARASI : 2010/288 (E) ve 2012/525 (K)
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya Muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Hükmü temyiz eden katılan Gümrük İdaresi vekili, 21.11.2012 hakim havale tarihli dilekçesi ile temyiz talebinden vazgeçtiğinden katılan Gümrük İdaresi vekilinin temyizi yönünden inceleme yapılmasına yer olmadığına,
II- Sanık İ.. A..’in babasının temyizine göre yapılan incelemede;
Yaşı büyük olan sanığın temyiz tarihinde vasisi de olmayan babasının, hükmü temyiz etme yetkisi bulunmadığı cihetle, vaki temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1.maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 317.maddesi gereğince REDDİNE,
III- Sanık, İ. A.’in temyizine göre yapılan incelemede;
Aynı eylem ikiye bölünerek 5607 sayılı Yasa’ ya aykırılık suçundan beraat, 4733 sayılı Yasa’ya muhalefet suçundan mahkumiyet verilmesi, sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere gösterilen gerekçeye ve takdire göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
IV- Sanık F.. A..’in temyizine gelince;
Aynı eylem ikiye bölünerek 5607 sayılı Yasa’ya aykırılık suçundan beraat, 4733 sayılı Yasa’ya muhalefet suçundan mahkumiyet verilmesi, sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca,aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi, Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüdüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca hükmün TCK.nun 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkrasından “… Sanığın şartla tahliye olasıya kadar velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” ifadesinin çıkarılması, yerine, “Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-c maddesinde yazılı haklardan anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine, diğer kişilere yönelik bu hakları bakımından aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/09/2015 günü oybirliğiyle karar verildi.