YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/19022
KARAR NO : 2015/23930
KARAR TARİHİ : 17.12.2015

Tebliğname No : 7 – 2014/202894 – 2013/177222
MAHKEMESİ : Seferihisar Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/03/2013 (Asıl karar) – 09/04/2013 (Ek karar)
NUMARASI : 2012/69 (E) ve 2013/81 (K)
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya Muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I)Gümrük İdaresi vekilinin 13.03.2013 tarihli hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Atılı eylemin suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği itibariyle 5752 sayılı Yasa ile değişik 4733 sayılı Yasa kapsamında kaldığı cihetle, suçtan doğrudan zarar görmeyen gümrük idaresinin davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından gümrük idaresi vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II)Sanık S.. T..’nun 09.04.2013 tarihli ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dairemizin 17.02.2014 tarih 2013/10440 Esas – 2014/3191 Karar sayılı tevdii kararı uyarınca mahallinde yapılan araştırma sonucunda; tebligatı alan E.. T..’ nun tebliğ tarihi itibariyle sanık S.. T.. ile aynı adreste ikamet ettiğinin sabit olmadığı ve sanığın temyizinin öğrenme üzerine süresinde olduğu belirlendiğinden mahkemenin temyiz isteğinin reddine dair 09.04.2013 tarih 2012/69 Esas – 2013/81 Karar sayılı ek kararı kaldırılarak 13.03.2013 tarihli hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde,
Hükmün bir numaralı fıkrasının ikinci bendinde, sanığa verilen cezadan 5237 sayılı TCK’nun 62.maddesi gereğince indirim yapıldığı halde, aynı fıkranın altıncı bendinde TCK’nun 62.maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de; hükmolunan sonuç ceza miktarı itibariyle mahkemece sanık hakkında takdiri indirim uygulanmasının kabul edildiği ve hükmün 62. maddenin uygulanmamasına ilişkin bölümünün sehven yazıldığı anlaşılmış olup aleyhe temyiz bulunmadığı da gözetilerek yapılan incelemede,
1)Gün adli para cezası, para cezasına çevrilirken, uygulama maddesi olan TCK’nun 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2)24.11.2015 günlü 29542 mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3)5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
4)Dava konusu eşyanın TCK.nun 54. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken söz konusu eşyanın 4733 sayılı Yasa’nın 8/4. maddesi gereğince imha suretiyle tasfiyesine hükmedilmesi,
5)Suçtan doğrudan zarar görmeyen ve katılma hakkı bulunmayan Gümrük İdaresi’nin davaya katılan olarak kabul edilip lehine vekalet ücretine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanık S.. T..’ nun temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 322.maddesi uyarınca, hükmün birinci fıkrasının 3. bendinde yer alan “…günlüğü takdiren 20 TL’ den” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’ nun 52/2.maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi, hükümden TCK.nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-2-3 madde fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi, 3 numaralı hüküm fıkrasının “Dava konusu eşyanın TCK.nın 54.maddesi gereğince müsaderesine,” şeklinde değiştirilmesi, TCK.nun 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına ilişkin fıkra ile vekalet ücretine ilişkin fıkranın hükümden çıkartılması, diğer kısımlarının aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.