YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/111
KARAR NO : 2015/21570
KARAR TARİHİ : 11.11.2015

Tebliğname No : 7 – 2013/356955
MAHKEMESİ : Çarşamba 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/09/2011
NUMARASI : 2011/38 (E) ve 2011/220 (K)
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
A) Gümrük İdaresi Vekilinin Temyizine Göre Yapılan İncelenmede;
Sanığın eylemi 4733 sayılı Yasa ve 5237 sayılı Yasa kapsamında kaldığı cihetle, suçtan doğrudan zarar görmeyen gümrük idaresinin davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından, gümrük idaresi temsilcisinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317.maddesi gereğince REDDİNE,
B) Sanık S.. B..’in Temyizine Göre Yapılan İncelemede;
Ele geçen suça konu sigaraların miktarı, dosya kapsamı ve sanığın aşamalardaki savunmasında ticari amacının olmadığını beyan etmesine göre, savunmaların aksine, ele geçen dava konusu eşyayı ticari amaçla bulundurduğuna dair cezalandırılmasına yeterli delil bulunmadığından sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule Göre de;
I) Kaçakçılık suçlarında kamu zararı olarak kabul edilen vergiler toplamının ödenmemesinin CMK 231. maddesine engel olduğu halde; silinme koşulları oluşmuş ilamlara dayanılarak CMK 231. maddesinin uygulanmasına engel olduğunun kabul edilmesi,
II) Uzun süreli cezası ertelenen sanık hakkında TCK’nun 53/1.c maddesinde yazılı kişisel hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki yetkileri bakımından uygulanmamasına, diğer kişilere yönelik bu yetkileri açısından yine aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
III) Hükümden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6 madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi halinde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün, 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.