YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3663
KARAR NO : 2015/5480
KARAR TARİHİ : 04.06.2015
MAHKEMESİ : Ordu 1. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16/10/2014
NUMARASI : 2014/99-2014/973
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkin olup mahkemece davanın kısmen kabulü ile 01.01.2014- 31.12.2014 tarihleri arasındaki kira dönemi için aylık kira bedelinin, 2013/30 esas sayılı dosya ile 2013 yılı kira dönemi için belirlenen 1.995,00-TL kira bedeli üzerinden 2013 yılı ÜFE oranına göre yapılan artış sonucu 2.134,05-TL olarak tespitine karar verilmesi üzerine karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı alacaklı, taşınmazın 29/32 hissesinin maliki olduğunu, Ordu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/30 esas sayılı dosyası ile 01.01.2013- 31.12.2013 dönemi aylık kira bedelinin tespiti için kira tespit davası açıldığını, derdest olduğunu, 01.01.2014 tarihinden itibaren 2.100-TL olan aylık kira bedelinin TEFE-ÜFE endeksi oranında arttırılarak tespitini istemiş, davalı ise 2013 yılı ödenmiş olan kira bedeli üzerinden yeni kira dönemi için TEFE-ÜFE endeksine göre artış yaptığını, dava sonucuna göre de fark ödemeye hazır olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkeme gerekçesinde Ordu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/30 esas sayılı dosyasının hükme esas alındığı belirtilmiştir. Ancak Ordu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/30 Esas, 2014/972 sayılı kararının henüz kesinleşmediği ve temyiz aşamasında olduğu dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Taraflar arasındaki 01.01.2013 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin tespitini isteyen Ordu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/30 Esas, 2014/972 sayılı kararının bu davayı etkileyeceği kuşkusuzdur. Bu nedenle Ordu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/30 Esas, 2014/972 sayılı kararının kesinleşmesinin beklenilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 04/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.