YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1516
KARAR NO : 2015/3317
KARAR TARİHİ : 02.04.2015
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 7. İcra Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2014
NUMARASI : 2014/259-2014/670
İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira parasının tahsiline yönelik olarak yapılan icra takibine vaki itirazın kaldırılması ve kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece, itirazın kaldırılmasına ve tahliye talebinden vazgeçildiğinden vazgeçme nedeniyle reddine karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına dayandıkları belgelere, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalı vekilinin faize yönelik temyiz itirazlarına gelince; Takipte dayanılan ve karara esas alınan 06.11.2010 başlangıç tarihli, bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmenin özel şartlar 1. maddesinde kira parası süresinde ödenmediği takdirde geciken her ay için % 10 gecikme zammı alınacağı, 12. Maddesinde ise; kiracı kira süresi içinde sözleşmeden dolayı ödemekle yükümlü bulunduğu aidat ve kira borçlarını ödememesi halinde ihtilaf konusu bedelin %10 nispetinde her ay için faiz ödemeyi ve yine %20 nispetinde avukatlık ücreti ödemeyi kabul ve taahhüt edeceği kararlaştırılmıştır. Davacı bu düzenlemeye dayanarak %120 oranında özel faiz talebinde bulunmuştur.
01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı TBK.nun 120. maddesinde temerrüt faizi düzenlenmiştir. Anılan madde hükmüne göre; “Uygulanacak yıllık temerrüt faiz oranı, sözleşmede kararlaştırılmamışsa, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte olan mevzuat hükümlerine göre belirlenir. Sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık temerrüt faizi oranı, birinci fıkra uyarınca belirlenen yıllık faiz oranının yüzde yüz fazlasını aşamaz. Akdi faiz oranı kararlaştırılmakla birlikte sözleşmede temerrüt faizi kararlaştırılmamışsa ve yıllık akdi faiz oranı da birinci fıkrada belirtilen faiz oranından fazla ise, temerrüt faiz oranı hakkında akdi faiz oranı geçerlidir.” hükmüne yer verilmiş, yine aynı kanunun 88. maddesinde “Faiz ödeme borcunda uygulanacak yıllık faiz oranı, sözleşmede kararlaştırılmamışsa faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte olan mevzuat hükümlerine göre belirlenir. Sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık faiz oranı, birinci fıkra uyarınca belirlenen yıllık faiz oranının yüzde elli fazlasını aşamaz ” düzenlemesi bulunmaktadır. 6101 Sayılı Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun Geçmişe Etkili Olma başlıklı 2.maddesinde; Türk Borçlar Kanununun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kurallarının gerçekleştikleri tarihe bakılmaksızın bütün fiil ve işlemlere uygulanacağı denildikten sonra görülmekte olan davalara ilişkin uygulama başlığını taşıyan 7. maddesinde; “TBK.nun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kuralları ile geçici ödemelere ilişkin 76. faize ilişkin 88. temerrüt faizine ilişkin 120. ve aşırı ifa güçlüğüne ilişkin 138. maddesi görülmekte olan davalara da uygulanır.” hükmü öngörülmüştür. Bu durumda faiz talebi hakkında 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 88. ve 120. maddesi çerçevesinde değerlendirme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken davacı alacaklının gecikme faizine ilişkin talebinin tümden kabulü doğru değildir.
Karar bu nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda (1) No’lu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) No’lu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin faize yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 02.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.