Yargıtay Kararı 6. Hukuk Dairesi 2014/10722 E. 2015/8896 K. 22.10.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10722
KARAR NO : 2015/8896
KARAR TARİHİ : 22.10.2015

MAHKEMESİ : Silivri Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2014
NUMARASI : 2011/1044-2014/144

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti ve tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı S.. M.. vekili tarafından davalı A.. Ö.. aleyhine açılan dava ile kira bedelinin tespiti, birleşen 2013/56 sayılı davada ise davacı H. M. vekili tarafından aynı davalıya karşı, oğlu S.. M..’ın işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi, birleşen 2011/1424 Esas sayılı davada ise davacı S.. M.. vekili tarafından sunulan dilekçe ile iktisap ve işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istenmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda asıl davanın kısmen kabulü ile aylık kiranın 15.06.2011 tarihinden itibaren 650-TL olarak tespitine, birleşen 2013/56 Esas sayılı davanın kabulü ile kiralananın tahliyesine, birleşen 2011/1424 Esas sayılı davanın ise derdestlik nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili her üç dava dilekçesinde de; davalı ile aralarında 15.06.2006 tarihli ve 1 yıl süreli sözlü sözleşme olduğunu iddia ederek bu sözleşmeye dayalı olarak kira bedelinin tespiti ile kiralananın tahliyesini istemiş, davalı ise; geçerli kira sözleşmesinin davacı S.. M..’ın babası, birleşen dosya davacısı H. M. ile eşi D. Ö. arasında düzenlenen 15.02.1999 tarihli 1 yıl süreli sözleşme olduğunu iddia edip yazılı sözleşme ibraz etmiştir. Ancak davalının ibraz ettiği 15.02.1999 tarihli 1 yıl süreli sözleşme fotokopi olup, bu belge altındaki imza davacı tarafından inkar edilmiş, evrakta sahtecilik iddiasıyla yapılan tahkikatta ise sözleşme aslının temin edilemediği belirlenmiştir. Bu durumda 15.02.1999 tarihli sözleşmenin kiracısı D. Ö. tarafından eşi davalı A.. Ö..’e devredildiği hususunda uyuşmazlık bulunmadığına göre; kira başlangıç tarihini kanıtlama yükü davacıdadır. Davacı TMK’nun 6.maddesi hükmü uyarınca kira başlangıç tarihini yasaya uygun delillerle kanıtlamak durumundadır. Davacı iddiasını yazılı delil ile kanıtlayamadığına göre, davanın açıldığı tarih nazara alındığında delil listesinde yazılı vs deliller arasında bulunan yemin deliline dayanma hakkı hatırlatılarak, sonucu dairesinde her üç dava hakkında karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi doğru değildir.

SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca yerel mahkemenin kararının BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 22.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.