YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/13566
KARAR NO : 2014/4532
KARAR TARİHİ : 08.04.2014
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Alacak
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı alacak davasına dair karar, davacılar ve davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, sözleşmenin haksız feshi nedeniyle cezai şart ve kira alacağı istemlerine ilişkindir. Mahkemece kira alacağına ilişkin istemin kabulüne, cezai şart isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili dava dilekçesinde; Müvekkillerine ait iki adet işyerinin 06.01.2012 tarihli iki ayrı sözleşme ile davalıya kiraya verildiğini, kira bedelinin taşınmazlardan biri için aylık 12.000 TL, diğeri için aylık 18.000 TL olarak belirlendiğini, davalının 26.06.2012 tarihinde keşide ettiği ihtarname ile sözleşmeyi tek yanlı olarak feshettiğini, fesih tarihi itibariyle üç aylık kira alacağının ödenmediğini, davalının fesih gerekçesi olarak ileri sürdüğü hususların gerçeği yansıtmadığını, feshin haksız olup sözleşmenin 25.maddesi uyarınca bir yıllık kira bedelinin cezai şart olarak ödenmesi gerektiğini belirterek, fesih tarihi itibariyle ödenmemiş olan 2012 yılının Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarına ilişkin 90.000 TL kira alacağı ve 360.000 TL cezai şartın tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili ise; Davaya konu taşınmazların diyaliz merkezi olarak kullanılmak üzere kiralandığını, taşınmazların bu amaçla kullanımı için iki farklı yol denendiğini, ancak yapılan iki başvurunun da idare tarafından reddedilmesi üzerine kira sözleşmesini feshetmek zorunda kaldıklarını, müvekkilinin ihtiyarı dışında gerçekleşen bu olayın sözleşmenin ifasını imkansız kıldığını, BK’nun 136.maddesi uyarınca borcun ifasının borçlunun sorumlu tutulamayacağı sebeple imkansız hale gelmesi durumunda borcun sona ereceğini, talep edilen cezanın fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece davalının tacir olup sözleşmedeki ceza koşulunun geçerli olduğu, davalının fesih tarihi itibariyle 2012 yılının Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarına ilişkin kira borcunu ödemediği, fesih tarihinden sonraki dönem bakımından bir yıllık kira tutarından oluşan cezanın tenkisi gerektiği, bilirkişi tarafından belirlenen yeniden kiraya verme süresi olan 6 aylık süre nazara alınarak davanın 90.000 TL kira alacağı 220.000 TL cezai şart yönünden kabulüne karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının yerinde olmadığından reddine,
2-Yükseköğretim Kanun’unun 56. Maddesinin (b) fıkrasında ise, “Üniversiteler ve İleri Teknoloji Enstitüleri, genel bütçeye dahil kamu kurum ve kuruluşlarına tanınan mali muafiyetler, istisnalar ve diğer mali kolaylıklardan aynen yararlanırlar.” Hükmü mevcut olup, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 56. Maddesinin (b) fıkrası delaletiyle 492 sayılı Harçlar Kanununun 13/j fıkrası gereğince, davalı üniversite harçtan muaftır. O halde mahkemece davada kabul edilen bölüm yönünden başlangıçta davacıdan alınan peşin harç ve başvurma harcının talep halinde davacıya iadesine, karar ve ilam harcı alınmasına yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde peşin harcın mahsubu ile bakiye harç ve başvurma harcının davalıdan tahsiline karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, HMK.’nun 438/7. maddesi gereğince hükmün harca ilişkin 2’nci ve 3’üncü fıkralarının hükümden çıkartılarak yerine “Davalı harçtan muaf olduğundan karar ve ilam harcı alınmasına yer olmadığına, davacının başlangıçta ödediği 9,85 TL başvurma harcı ve 6.682,50 TL nispi harcın talebi halinde davacıya iadesine” ibaresinin eklenmesine sonraki fıkra numaralarının buna göre teselsül ettirilmek suretiyle hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA ve aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davacıdan alınmasına 08.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.