YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/1132
KARAR NO : 2013/14077
KARAR TARİHİ : 22.10.2013
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi(Aile Mahk.sıfatıyla)
DAVA TÜRÜ : Kişisel eşyanın iadesi
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kişisel eşyanın iadesi davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, ziynet eşyalarının iadesi olmadığı takdirde bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 24.04.2010 tarihinde evlendiklerini, düğünde davacıya takılan takıların muhafaza edileceği bahanesi ile davalılar tarafından alındığını ve bir daha geri verilmediğini, müvekkilinin davalı eşin şiddetine maruz kalarak evden ayrıldığını, tarafların ortak yaşamlarının bu şekilde sona erdiğini belirterek dava konusu ziynetlerin ianen iadesi olmadığı takdirde bedelinin davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalılar ise iddiayı reddederek davacının müşterek konutu kendi isteğiyle terkettiğini ve altınları beraberinde götürdüğünü belirtmişlerdir. Mahkemece davacının iddiasını kanıtlayamadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı kadın dava konusu edilen ziynet eşyasının evlilik birliği içinde davalılar tarafından alıkonulduğunu, evi terk ederken kendisine verilmediğini ileri sürmüş, davalılar ise altınları almadıklarını, davacı tarafından götürüldüğünü savunmuşlardır. Hayat deneylerine göre olağan olanın bu çeşit eşyanın kadının üzerinde olması ya da evde saklanması, muhafaza edilmesidir. Başka bir anlatımla bunların davalıların zilyetlik ve korumasına terk edilmesi olağan durumla bağdaşmaz. Davacı, dava konusu ziynet eşyasının varlığını ve evi terk ederken bunların zorla elinden alındığını ve götürülmesine engel olunduğunu veya evde kaldığını ispat yükü altındadır.
Olayda, davacı kadın dava konusu ettiği ziynet eşyalarının davalılar tarafından alıkonularak kendisine iade edilmediğini dosyaya sunduğu deliller ile kanıtlayabilmiş değildir. Ne var ki, davacı dava dilekçesinde “vs. delil” demek suretiyle yemin deliline de dayanmış olduğundan, davacıya bu iddiasını ispat etme konusunda davalılara yemin teklif etme hakkı hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 22/10/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.