YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/19133
KARAR NO : 2013/11471
KARAR TARİHİ : 03.07.2013
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Alacak
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı alacak davasına dair karar, davacı ve davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira sözleşmesi ve bayilik sözleşmesinin süresinden önce sona ermesi nedeniyle, peşin verilen kira parasından kalan süreye yönelik kira parasının tahsili, Bayilik sözleşmesi gereğince ariyet olarak verilen malzemelerin iadesi ve kiralanana yapılan duran varlık ve inşaat bedellerinin tazmini istemine ilişkidir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kalan süreye yönelik kira parası ile duran varlık ve inşaat bedelinden kalan süreye oranlama yaparak hesap edilen miktarı olmak üzere toplam 406.570,34 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına, davacı ve davalı vekillerinin aşağıdaki bentler kapsamındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekilinin ariyet olarak verilen malzemelere yönelik olarak temyizine gelince; Davacı tarafından taraflar arasındaki bayilik sözleşmesi gereğince ariyet olarak verilen malzemelerin aynen iadesi talep edilmiş olmasına rağmen bu yönden olumlu veya olumsuz karar verilmemiştir. Davacı dava dilekçesinde, diğer alacaklarına yönelik dava değeri belirtmiş ise de, söz konusu malzemelerin dava değerini belirtmediğinden, öncelikle ariyet verilen malzemelerinin dava değeri açıklatılarak ve 492 Sayılı Harçlar Kanunun 32. maddesi gereğince işlem yapılarak, ariyet verilen malzemelere yönelik peşin harcın yatırılması halinde davanın esası hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerekirken, bu hususta bir karar verilmemiş olması doğru değildir.
3-Davalının temyiz itirazları yönünden ise; Davacı dava dilekçesinde, kendisinin de davalıya 11.852,37 TL borcu olduğundan bahisle bu miktarı mahsup ederek 645.168,48 TL nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Bilirkişi tarafından tarafların ticari defterleri üzerinde yapılan inceleneme de, davacının 11.852,37 TL davalıya borçlu olduğu anlaşılmasına göre, mahsup talebi nazara alınarak davanın esası hakkında karar verilmesi gerekirken, davacının dava dilekçesinde mahsup ettiğini belirttiği miktarın nazara alınmaksızın karar verilmesi doğru değildir.
Öte yandan davacı tarafından duran varlıklar ve inşaat bakiyesinin 1.941,31 TL olduğu bu miktarın faizi ile birlikte 1957,88 TL olduğu dava dilekçesinde belirtilmesine rağmen, bilirkişi raporunda yapılan hesaplamada bakiye bedelin değil de faizi bedelin nazara alınması ve mahkemece de bu miktar üzerinden karar verilmesi isabetli değildir.
Hüküm bu nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda 2 ve 3 nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davacı ve davalının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 03.07.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.