YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/4131
KARAR NO : 2023/15031
KARAR TARİHİ : 06.12.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/426 E., 2015/581 K.
SUÇLAR : Silahla tehdit, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, onama

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Katılan sıfatını alabilecek şekilde suçtan zarar gören sıfatı bulunan şikâyetçi …’nun 02.11.2015 tarihli dilekçesini 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na (5271 sayılı Kanun) göre temyiz dilekçesi olarak kabul edip, hükmü temyiz etmekle katılma iradesini açıkça ortaya koyması nedeniyle aynı sayılı Yasa’nın 237/2. maddesi uyarınca şikâyetçinin davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
1-Katılan sanık …’ın şikâyetçi İbrahim Usluya yönelik kasten yaralama ve mala zarar verme eylemleri ile katılan sanık … hakkında kasten yaralama suçlarından dolayı doğrudan verilen adli para cezalarıyla ilgili kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
14.04.2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL’ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkûmiyet hükümleri kesin olup, kasten yaralama suçlarından dolayı tayin edilen 2.700,00 TL ve 1.800,00 TL adli para cezalarına ilişkin hükümlerin, mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.400,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezaların türü ve miktarları itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 317. maddesi gereğince şikâyetçi …’nun ve katılan sanık …’ın temyiz itirazlarının Tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Katılan sanık … hakkında silahla tehdit suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Katılan sanığa yüklenen ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 106/2-a maddesine uyan silahla tehdit suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Yasa’nın 66/1-e, 66/2. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının karar tarihi olan 27.10.2015 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık …’ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle Tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sebebi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı Kanun’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, katılan sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06.12.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.