YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/3111
KARAR NO : 2023/11883
KARAR TARİHİ : 03.07.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/316 E., 2016/121 K.
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Sanık müdafiinin temyiz talebinin yalnızca tehdit suçundan verilen hapis cezasına yönelik olduğu tespit edilmiştir.
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Çifteler Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.02.2016 tarihli ve 2015/316 Esas, 2016/121 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında tehdit suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesi, 62 ve 51 inci maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezanın ertelenmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri
Verilen kararın, olayın oluşuna ve mevcut delil durumuna uymadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmesi gerektiğine ve vesaire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanık hakkında, kızını okul yönetimine şikayet eden katılana hitaben “Gebertirim lan seni” diyerek tehdit ettiği ve yumruk atmak suretiyle kasten yaraladığı iddiası ile açılan kamu davasında, sanık savunması, katılan beyanı ve tanıklar F. A., N. Ş., H. P. ve Ü. B.’nin ifadeleri ile tüm dosya kapsamından, sanığın üzerine atılı suçları işlediği kabul edilerek, tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkûmiyet hükümleri verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Sanığın katılana “Gebertirim lan seni” demek suretiyle tehdit etmesi ve yumruk atarak yaralaması biçiminde gerçekleşen eyleminin kesintiye uğramaması karşısında, eylemin bir bütün halinde kasten yaralama suçunu oluşturup oluşturmayacağı değerlendirilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile sanık hakkında tehdit suçundan da hüküm kurulması, hukuka aykırı bulunmuştur.
B. Kabule göre de;
1. 6763 sayılı Kanun’un 34 üncü maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Kanun’un 2 ve 7 nci maddeleri de gözetilip, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirmesinde zorunluluk bulunması,
2. Uzlaşmanın sağlanamaması halinde;
7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun’u ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 24 üncü maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinde basit yargılama usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, 5271 sayılı Kanun’a 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5 inci maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas, 2020/33 Karar sayılı kararıyla “basit yargılama usulü” yönünden Anayasanın 38 inci maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin birinci fıkrası kapsamına giren suçlar yönünden; Anayasa’nın 38 inci maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 7 ve 5271 sayılı Kanun’un 251 ve devamı maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu bulunması, bozmayı gerektirmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Çifteler Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.02.2016 tarihli ve 2015/316 Esas, 2016/121 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine,
03.07.2023 tarihinde karar verildi.