YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/3015
KARAR NO : 2023/13249
KARAR TARİHİ : 09.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/360 E, 2016/260 K
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Şikayetçinin 11.04.2016 tarihli talimatla alınan duruşmadaki beyanında “…Şikayetçi olduğunu, davaya katılma talebinin bulunduğunu…” bildirmesine rağmen katılma kararı verilmemişse de, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun’un) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrasına göre katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolunun açık olduğu, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.10.2010 tarihli ve 2010/9-149 Esas, 2010/205 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere suçtan zarar görenin katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü konusunda araştırma yapmayı gerektirecek bir tereddüt bulunmadığı görüldüğünden, 5271 sayılı Kanun’un 237 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca suçtan zarar gören …’nun davaya katılan sıfatıyla kabulüne karar verilmekle yapılan incelemede;

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … Cumhuriyet Başsavcılığının 21.04.2015 tarih ve 2015/16 soruşturma sayılı iddianamesi ile; sanık hakkında tehdit ve hakaret suçlarından 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 nci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları, 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi ile 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.

2. … 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2015/360 Esas, 2016/206 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hakaret ve tehdit suçlarından 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın Temyiz Sebepleri
1. Sanığın kendisine hakaret edip tehdit ettiğine,
2. Vesaire,
İlişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın, katılanın üvey oğlu olduğu, aralarında miras meselesi nedeniyle sorun bulunduğu, olay tarihinde cep telefonundan arayarak “Evi satarsan seni öldürürüm” diyerek ölümle tehdit ettiği ve sinkaflı küfürlerde bulunduğu iddiası ile kamu davası açılmıştır.

2. Tanık G.S. talimat yolu ile alınan ifadesinde özetle: “Bu konuda daha önce ayrıntılı ifade verdiğini, bu ifadesini aynen tekrar ettiğini, müştekinin annesi, sanığın da üvey abisi olduğunu, olay günü annesinin telefonda üvey abisi ile konuştuklarını duyduğunu, abisinin annesine evi satarsan seni öldürürüm dediğini, annesinin de seni savcılığa şikayet edeceğim dediğini duyduğunu” şeklinde beyanda bulunmuştur.

3. Sanığın savunmasında, üzerine atılı suçları işlediğini kabul etmediği görülmüştür.

IV. GEREKÇE
A. Sanığın Cezalandırılması Gerektiğine İlişkin Temyiz Sebebi Yönünden;
Tanık G.S.’nin katılanın kızı olması ve miras meselesinin tarafı olması nedeniyle beyanlarına itibar edilemeyeceği ve mahkemenin tanık anlatımlarını değerlendirmiş olması hususları birlikte değerlendirildiğinde, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

B. Vesaire Yönünden;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılanın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle … 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2015/360 Esas, 2016/2060 Karar sayılı kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılanın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine,
09.10.2023 tarihinde karar verildi.