YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2669
KARAR NO : 2023/12728
KARAR TARİHİ : 25.09.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/347 E., 2016/256 K.
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Red – Onama- Bozma
Katılan Sanık hakkında kasten yaralama, hakaret ve sair tehdit suçları suçu bakımından, 14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2 nci madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL’ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkûmiyet hükümleri kesin olup, anılan suçlar yönünden hükmedilen adli para cezasına ilişkin hükümlerin, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesinin birinci fıkrası aracılığı ile 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 317 nci maddesi gereğince katılan sanık vekilinin temyiz istemi tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, karar verilmesi gerektiği belirlenmiştir.
Katılan sanık … tehdit, sanık … kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
… 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.04.2016 tarihli ve 2015/347 Esas, 2016/256 Karar sayılı karar ile katılan sanık … hakkında tehdit suçundan 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 50 nci maddeleri uyarınca 3.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık … Bulut hakkında hakaret suçundan 5237 sayılı Kanun’un 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına, kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 29 uncu maddesi, 62 nci, 53 üncü ve 58 inci maddeleri uyarınca 1 ay 20 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve hükmedilen hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine gör çektirilmesine,
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Sanık … Müdafiinin Temyiz Sebepleri
Katılan sanık … hakkında eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna,
Haksız tahrik hükümlerinin uygulanmadığına,
Vesaireye,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Katılan sanık …’ın yol üzerinde gördüğü sanık …’nın yanına gelip hakaret içerikli sözler sarf etmesi üzerine aralarında çıkan tartışma sırasında sanık …’nın da katılan sanığa hakaret içerikli sözler sarf ettiği katılan sanık, sanık ve tanık anlatımlarından anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
A. Sanık … Hakkında Hakaret Suçu Yönünden
1. Sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilirken uygulanan yasa maddesi olarak 5237 sayılı Kanun’un 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrası maddesi ile birlikte 5271 sayılı Kanun’un 223 maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendinin gösterilmemesi mahallinde giderilmesi mümkün yazım eksikliği olarak kabul edilmiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, katılan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
B. Sanık … Hakkında Tehdit ve Katılan Sanık … Hakkında Kasten Yaralama Suçlarından Kurulan Hükümler Yönünden
Hükümlerden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı Kanun’un 106 tanımı yapılan tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, birlikte işlenmesi nedeniyle basit kasten yaralama suçunun da uzlaşma kapsamına girdiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Kanun’un 2 nci ve 7 nci maddeleri de gözetilerek, atılı suçlar yönünden 6763 sayılı Kanunun 35 inci maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması bozmayı gerektirmiştir.
V. KARAR
A. Sanık … Hakkında Kasten Yaralama, Hakaret ve Sair Tehdit Suçları Yönünden
Ön inceleme bölümünde açıklanan nedenle sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanık … Hakkında Hakaret Suçu Yönünden
Gerekçe bölümünün A paragrafında açıklanan nedenle … 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.04.2016 tarihli ve 2015/347 Esas, 2016/256 Karar sayılı kararında katılan sanık … vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden gerekçe bölümünün A-1 paragrafında açıklanan eleştiri dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan sanık …’in temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
C. Katılan Sanık … Hakkında Katılan Sanık …’ya Yönelik Tehdit ve Katılan Sanık … Hakkında Katılan Sanık …’e Yönelik Kasten Yaralama Suçları Yönünden
… 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.04.2016 tarihli ve 2015/347 Esas, 2016/256 Karar sayılı kararına yönelik Katılan sanık … müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine,
Oy birliğiyle 25.09.2023 tarihinde karar verildi.