YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1749
KARAR NO : 2023/12094
KARAR TARİHİ : 06.07.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
EK KARAR TARİHİ : 23.09.2022
SAYISI : 2021/137 E. 2021/214 K.
SUÇ : Nitelikli yağma
HÜKÜM : Müsadere
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : İade

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Müstakil olarak verilen müsadere kararının tabi olduğu kanun yolu ön sorun olarak değerlendirilmiştir.
Somut olayda nitelikli yağma suçundan yargılanan sanık hakkında 29.04.2021 tarihinde verilen mahkumiyet hükmü sanık ve müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 25.01.2022 tarihli 2021/22491 Esas, 2022/736 Karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleşmiştir.
Bu dava dolayısıyla Yatağan Cumhuriyet Başsavcılığının 2013/201 sırasında kayıtlı bir adet satırla ile ilgili olarak ise; 23.09.2022 tarihli ek kararla 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 54. maddesi uyarınca müsadere kararı verilmiş ve bu karar sanık müdafii tarafından verilen 02.10.2022 tarihli dilekçeyle temyiz edilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı karar ilişkin duruşma açılması gerektiği görüşündedir.
Müsadere, bir güvenlik tedbiridir. Müsadere kararları, kural olarak asıl hükmün tabi olduğu kanun yoluna tabidir. Müstakil müsadere kararlarına gelince;
Karar tarihi itibariyle ikili bir ayırım yapmak gerekir.
1- Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçmeden önce müstakil olarak verilen müsadere (veya iade) kararları yönünden 04.06.1936 gün ve 12-14 sayılı Yargıtay İçtihadı birleştirme kararı uyarınca karar tarihindeki miktara ve 5219 sayılı Kanun ile değişik 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 427. maddesinde belirtilen kesinlik sınırına göre kararın kesin olup olmadığı belirlenecektir. Buna göre, 20.07.2016’dan önce müstakil olarak verilen ve kesin olmayan kararlar temyiz kanun yoluna tabi olacaktır.
2- 20.07.2016 ve sonrasında müstakil olarak verilen müsadere (veya iade) kararları, 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 256 ve 258. maddeleri uyarınca, istinaf kanun yoluna tabidir.
Açıklanan nedenlerle;
5271 sayılı Yasa’nın 256 (1) ve 258. maddeleri uyarınca verilen 23.09.2022 tarihli müstakil müsadereye dair ek kararın 258 (1). istinaf kanun yoluna tabi olduğunun anlaşılması karşısında; sanık müdafiinin temyiz isteminin aynı kanunun 298. maddesi uyarınca reddine, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasasının 264 (1). maddesi uyarınca, sanık yönünden yasa yoluna başvuruda mercide yanılma, haklarını ortadan kaldırmayacağından, aynı maddenin 2. fıkrasına göre itirazı incelemeye yetkili ve görevli mahkemeye iletilmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 06.07.2023 tarihinde oy birliği ile karar verildi.