YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/13419
KARAR NO : 2023/10114
KARAR TARİHİ : 25.04.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Silahla tehdit
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 7035 sayılı Bölge Adliye ve Bölge İdare Mahkemelerinin İşleyişinde Ortaya Çıkan Sorunların Giderilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 21 inci maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü;
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … Cumhuriyet Başsavcılığının 15.07.2009 tarih ve 2009/7491 Soruşturma nolu iddianamesi ile sanık hakkında silahla tehdit suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 106 ncı maddesinin ikinci fırkasının (a) bendi, 53 üncü ve 54 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmıştır.
2. … 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.10.2009 tarihli ve 2009/482 Esas, 2009/827 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında silahla tehdit suçundan 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi, 29 uncu maddesinin, 62 nci, 53 üncü ve 54 üncü maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Kanunun 231 inci maddesinin beşinci fıkrası uyarınca hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı 05.11.2009 tarihinde kesinleşmiş, ancak sanığın denetim süresi içinde Şubat 2011 tarihinde işlediği özel belgeyi yok etme suçundan Saruhanlı Asliye Ceza Mahkemesinin 26.05.2015 tarihli ve 2015/386 Esas, 2015/431 Karar numaralı kararı ile mahkumiyetine karar verildiği, bu kararın 14.12.2015 tarihinde kesinleşmesi nedeniyle ihbarda bulunulmuş; ihbar üzerine hüküm açıklanarak … 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.04.2016 tarihli ve 2016/173 Esas, 2016/357 Karar sayılı kararı ile silahla tehdit suçundan 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi, 29 uncu maddesinin, 62 nci, 53 ve 54 üncü maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. … 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 01.04.2016 tarihli ve 2016/173 Esas, 2016/357 Karar sayılı kararı sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 05.01.2022 tarihli ve 2021/469 Esas, 2022/1047 Karar sayılı kararı ile;
“Temyiz kanun yoluna tabi olup kesinleşmesi halinde infaza verilecek olan ilamın, açıklanacak yeni hüküm olduğu, bu nedenle yargılama sonucunda ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, önceki karara yollama yapılmak suretiyle Anayasanın 141, CMK’nın 34, 223 ve 230. maddelerine aykırı davranılması,
2-TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkması,
3-TCK’nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluklarından, kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine, kendi alt soyu dışındakiler bakımından ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi yerine, (c) bendindeki tüm haklardan koşullu salıverme tarihine kadar yoksunluğuna karar verilmesi”
Nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. … 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 30.03.2022 tarihli ve 2022/95 Esas, 2022/236 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında silahla tehdit suçundan 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi, 29 uncu maddesinin, 62 nci, 50 nci ve 53 üncü maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri;
1. Sanığın atılı suçu işlemediğine,
2. Suçun unsurları oluşmadığından beraatine karar verilmesi gerektiğine
3. Lehe hükümlerin uygulanmadığına,
4. Vesaire
İlişkindir.
III. GEREKÇE
1. Sanık ile mağdur arasında sanığın arazisinin zarar görmesi sonrasında meydana gelen tartışmada, sanığın önce mağduru uyardığı ancak mağdurun eylemine devam etmesi sonrasında kavga çıktığı, adli emanette kayıtlı bulunan kuru sıkı tabancayı çekerek mağduru ölümle tehdit ettiği ve tabancayı havaya doğru ateşleyerek mağduru tehdit ettiği anlaşılmıştır.
2. Sanığa yüklenen ve 5237 sayılı Kanun’un 106/2-a maddesine uyan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık kesintili dava zamanaşımına bağlı olup, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararın kesinleştiği 05.11.2009 tarihi ile hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği 2011 yılı Şubat ayı tarihleri arasında dava zamanaşımının durduğu da nazara alınarak suç tarihi olan 04.07.2009 tarihinden inceleme tarihine kadar bu sürenin geçmiş bulunduğu anlaşılmıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma sebebi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine,
25.04.2023 tarihinde karar verildi.