YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16342
KARAR NO : 2022/11383
KARAR TARİHİ : 14.09.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlığa teşebbüs ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık tarafından verilen 15/08/2016 tarihli dilekçenin eski hale getirme talebini de içerdiği anlaşılmakla, eski hale getirme talebine ilişkin şartların oluşup oluşmadığının değerlendirerek kabulüne ya da reddine dair karar verme yetkisi Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olduğu ve 15/10/2016 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu kabul edilip;
Sanığın yokluğunda verilen kararın mahkemece doğrudan sanığın bilinen en son adresine çıkartılarak bila tebliğ iade edildiği, kararın Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre sanığın … adresine tebliğ edilmesi gerekirken tebliğ edilmediği, sanığın adres tespiti için kolluğa yazılan müzekkere cevabında sanığın 04/03/2014 – 16/01/2016 tarihleri arasında yurtdışında bulunduğu bildirilmiş olmakla 02.07.2015 tarihinde sanığın yurtiçi adresine yapılan tebligatın da geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında eski hale getirme ve temyiz talebinin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında nitelikli hırsızlığa teşebbüs suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ve 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık …’ın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usûl ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesine gelince;
Sanığa yüklenen ve 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının karar tarihi olan 28.02.2014 tarihinden, Dairemizin inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 14.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.