YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/710
KARAR NO : 2020/2074
KARAR TARİHİ : 18.06.2020
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
Sanık … ve savunmanının, mahkumiyete ilişkin hükmü 25.06.2019 ve 24.06.2019 günlü dilekçeler ile yasal sürede temyiz etmelerine rağmen sanığın tutuklu bulunduğu cezaevinden gönderdiği 11.05.2020 tarihli dilekçe ile cezasının “Onaylanmasını” istediğinin anlaşılması karşısında; sanık …’in bu isteminin temyizden vazgeçme iradesini taşıdığı kabul edildiğinden, sanık … savunmanının temyiz itirazları inceleme dışı bırakılarak, sanık … hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık … ve savunmanının temyiz itirazları ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.04.2019 gün ve 2019/20 – 240 sayılı kararı ile nitelikli yağma suçundan verilen mahkumiyet kararına karşı, sanıklar … ve … ile savunmanlarının 5271 sayılı CMK’nin 272 ve müteakip maddeleri uyarınca istinaf kanun yoluna başvurmaları üzerine; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucu verilen 11.06.2019 gün ve 2019/2007 – 1251 sayılı “İstinaf başvurularının esastan red” kararına karşı, sanık … ve savunmanı tarafından usulüne uygun olarak açılan temyiz davası üzerine, temyiz dilekçelerinde hukuka aykırı olduğu ileri sürülen hususlar ile re’sen incelenmesi gereken konular 5271 sayılı CMK’nin 288 ve 289. maddeleri kapsamında incelenip görüşüldü;
15.04.2020 gün ve 13100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık … hakkında tekerrüre esas alınan Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.12.2012 gün ve 2012/232 – 546 karar sayılı ilamında, nitelikli yağma suçundan 5237 sayılı TCK’nin 149/1-a, c, h, 31/3, 62. maddeleri uyarınca verilen 6 yıl 8 ay hapis cezasının, temyiz edilmeden 14.03.2013 tarihinde kesinleştiği anlaşılmış ise de; anılan ilamda sanığın suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğu dikkate alındığında bu haliyle tekerrüre esas alınamayacağı; ancak sanığın adli sicil kaydına yansıyan eski hükümlülük kayıtları içindeki Sincan 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 11.03.2014 gün ve 2014/174 – 239 sayılı ilamındaki hükümlü veya tutuklunun kaçması suçuna ilişkin verilen 5 ay hapis cezası içeren ve temyiz edilmeden 26.03.2014 tarihinde kesinleşen hükmünün tekerrüre esas alınması olanaklı olduğu düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … ve savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucu verilen 11.06.2019 gün ve 2019/2007 – 2019/1251 karar sayılı hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından tekerrür ile ilgili bölümden, ”Sanığın Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/232 esas, 2012/546 karar sayılı 24/12/2012 tarihli kararı ile 6 yıl 8 ay hapis cezasından kaynaklı tekerrüre esas sabıkaya sahip olduğundan” ibaresi çıkartılarak yerine ”Sanık …’nin sabıka kaydında gözüken Sincan 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 11.03.2014 gün ve 2014/174 – 239 sayılı ilamındaki hükümlü veya tutuklunun kaçması suçuna ilişkin verilen 5 ay hapis cezası içeren ilamın tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla” ibaresinin yazılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, CMK’nin 7165 sayılı Kanun ile değişik 304. maddesi gereğince, dosyanın Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine, 18.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.