YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/7250
KARAR NO : 2019/4328
KARAR TARİHİ : 16.09.2019
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Yağma, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Mağdur Sanık … hakkında kurulan beraat kararına yönelik katılan sanık … vekili tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelemesinde;
Dosya içeriğine, kararın dayandığı gerekçeye ve takdire göre, katılan sanık … vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Katılan sanık … hakkında yağma suçundan kurulan mahkumiyet kararına yönelik savunmanı tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelemesinde;
Mahkumiyet hükmünün yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre yapılan değişikliğin infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108/2.maddesi uyarınca, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK.nin 58/7.maddesinin uygulanma koşullarının değerlendirilebilmesi ve infazda duraksamaya neden olmaması için, sanığın tekerrüre esas alınan Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.11.2002 gün, 2002/732 Esas ve 2002/927 karar sayılı önceki mahkumiyet hükmünün birden fazla suçtan ibaret olup birden fazla cezayı içermesi nedeniyle, en ağır cezayı hükümlülüğün denetim olanağı verecek biçimde karar yerinde gösterilmemesi ve 765 sayılı TCK’nin 81. maddesindeki tekerrür ile 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesindeki tekerrür şartları farklı olduğundan tekerrüre esas alınan kararda TCK 81/2-3. maddesinin uygulanmış olmasının 5275 sayılı Yasanın 108/3.maddesi anlamında sanığın ikinci defa mükerrir sayılmasına neden olmayacağı gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi;
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık … savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “Tekerrür” ile ilgili bölüm çıkartılarak, yerine “Adli sicil kaydında yer alan, Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.11.2002 gün (13.06.2005 ek karar) 2002/732 Esas ve 2002/927 karar sayılı kararına konu mağdur …’ a yönelik hırsızlık suçundan verilen 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası hükmü esas alınarak 5237 sayılı TCK 58/6-7 maddesi uyarınca hükmolunan cezanın mükerirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” cümleleri yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.