YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1802
KARAR NO : 2015/42991
KARAR TARİHİ : 16.09.2015
Tebliğname No : 6 – 2015/134347
MAHKEMESİ : İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2015
NUMARASI : 2014/268 (E) ve 2015/82 (K)
SUÇ : Yağma
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık hakkında, Kuşadası 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2013 gün 2013/120 Esas ve 2013/ 590 Karar sayılı kararla verilen “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin karar için 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca mahkemesine yerinde ihbarda bulunulması olanaklı kabul edilmiş,
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan yoksunluğun 5237 sayılı TCY.nın 53/3. maddesi uyarınca yalnızca kendi alt soyundaki kişiler bakımından koşullu salıverilmeyle sona ereceği gözetilmeden, anılan hakların yönelik olduğu kişiler bakımından bir ayrım yapılmadan, hükümlünün aynı Yasanın 53/1-c maddesinde yazılı haklardan koşullu salıverilmelerine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi;
2- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasanın 108/2. maddesi uyarınca “Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü karşısında,
sanığın adli sicil kaydındaki ilamlardan hangisinin tekerrüre esas alınacağının kararda açıkça gösterilmesi gerektiği gözetilmeden, infazda tereddüde yol açacak biçimde birden fazla ilamın tekerrüre esas olarak gösterilmesi; sanık hakkında mükerrirlik uygulamasında adli sicil kaydındaki tekerrüre esas en ağır cezanın dikkate alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık A.. T.. ve savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “53. maddenin uygulanmasına” ve “tekerrür” ile ilgili bölümler çıkartılarak, yerlerine sırasıyla “Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanığın 5237 sayılı TCY’nin 53/1.maddesinin (a),(b),(c),(d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; (c) bendinde yazılı “kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri” açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına” ve “Adli sicil kaydında yer alan, (Kapatılan) Eyüp 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/03/2006 tarih, 2005/395 esas, 2006/85 karar sayılı kararına konu mahkumiyet hükmü esas alınarak 5237 sayılı TCK 58/6-7. maddesi uyarınca hükmolunan cezanın mükerirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümleleri yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.