YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/26592
KARAR NO : 2015/43157
KARAR TARİHİ : 28.09.2015
Tebliğname No : 6 – 2012/80124
MAHKEMESİ : Aksaray Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 31/01/2012
NUMARASI : 2011/356 (E) ve 2012/32 (K)
SUÇ : Yağma
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanık E.. Y..’in mağdura karşı Tuzlusu mevkindeki eylemleri ile aynı gün gece vakti iş yerindeki eylemlerinin bir bütün olarak aynı parayı yağmalamaya yönelik tek bir yağma suçunu oluşturduğu, sanığın Tuzlusu mevkisinde mağdura karşı cebir ve tehdit kullanarak ortağı olan Adem’in sanık adına verdiği 100.- TL ve 50 Avro ile işyerinde de 900.- TL parayı alması ile yağma suçunun tamamlandığı, aynı gün iki farklı yerde gerçekleşen icra hareketlerine göre sanığın yağma suçunu gece vakti, birden fazla kişi ile birlikte, cebir kullanarak ve bıçak tehdidi ile mağdurun iş yerinde işlediğinin anlaşılması karşısında TCK’nın 149/1a-c-d-h maddesine uygun yağma suçu tamamlandığı halde yazılı şekilde yerinde olmayan gerekçe ile TCK’nın 148/1, 35. maddeleri ile uygulama yapılması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulu’nun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK’nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, yeterli ödeme gücü olmayan sanıktan yargılandığı suç nedeniyle baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık E.. Y.. ve savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından sanık için atanan zorunlu savunman ücretinin çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/09/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.