Yargıtay Kararı 6. Ceza Dairesi 2013/26256 E. 2015/45053 K. 18.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/26256
KARAR NO : 2015/45053
KARAR TARİHİ : 18.11.2015

Tebliğname No : 6 – 2012/38442
MAHKEMESİ : Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/11/2011
NUMARASI : 2011/45 (E) ve 2011/441 (K)
SUÇ : Yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanıkların, mağdureyi kolundan tutarak zorla götürmeleri ve gittikleri yerde esrar içirdikten sonra evine götürüp teslim etmeleri karşısında, eylemlerinin TCK. 109. maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen suçu oluşturduğu ve aynı Yasanın 110. maddesindeki koşulların oluşmadığı gözetilmeden yazılı biçimde uygulama yapılarak eksik cezaya hükmolunması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır,

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Sanıkların, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmalarına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanıklar hakkında uygulanmamasına karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde uygulama yapılması;

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar A.. G.. ve F.. Y.. savunmanlarının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla CMUK’nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCY’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine, “Sanıkların, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmalarına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanıklar hakkında uygulanmamasına,” cümlesi yazılmak suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.