Yargıtay Kararı 6. Ceza Dairesi 2013/15674 E. 2015/42620 K. 09.09.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/15674
KARAR NO : 2015/42620
KARAR TARİHİ : 09.09.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/270155
MAHKEMESİ : Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 15/06/2011
NUMARASI : 2011/155 (E) ve 2011/396 (K)
SUÇ : Yağma

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Ankara Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün 27.04.2011 tarihli raporuna göre, yakınanın yaralanmasının, yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı ancak, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığının tespit edilmesi karşısında, sanığın, yaralama eylemine uyan, 5237 sayılı Yasanın 86/1 maddesi yerine, yazılı biçimde aynı Yasanın 86/2 maddesi ile hüküm kurulması, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulu’nun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğinin kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan yoksunluğun 5237 sayılı TCY’nın 53/3.maddesi uyarınca yalnızca kendi alt soyundaki kişiler bakımından koşullu salıverilmeyle sona ereceği gözetilmeden, anılan hakların yönelik olduğu kişiler bakımından bir ayrım yapılmadan, sanığın aynı Yasanın 53/1-c maddesinde yazılı haklardan şartla tahliyesine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık E.. T.. savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCY’nın 53.maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine “sanığın, TCY’nın 53.maddesinin 2.fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1.fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, 3. fıkrası uyarınca da kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.