Yargıtay Kararı 6. Ceza Dairesi 2013/1250 E. 2015/43178 K. 30.09.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 6. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/1250
KARAR NO : 2015/43178
KARAR TARİHİ : 30.09.2015

Tebliğname No : 6 – 2011/110068
MAHKEMESİ : Diyarbakır Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/12/2010
NUMARASI : 2010/237 (E) ve 2010/327 (K)
SUÇ : Yağma

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-Sanık Recep’in, kimliği tespit edilemeyen firari sanık ile fikir ve eylem birlikteliği içinde hareket edip yakınanın elindeki cep telefonunu zorlama olmaksızın ani bir hareketle alarak olay yerinden beraberce kaçtıkları somut olayda, yağma suçunda aranan boyutta cebir bulunmadığı, yakınanın çalınan cep telefonunun geri alınması anında bir karşı duruş da sergilemediğinin anlaşılması karşısında, sanığın hırsızlık suçundan cezalandırılması yerine delillerin taktir ve tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde uygulama yapılması,

2-5237 sayılı TCK’nın 31/3. maddesinin, 168. maddesinden sonra uygulanması suretiyle aynı yasanın 61/5. maddesine aykırı davranılması,

3-Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK’nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri İle Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık İçin baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedİlemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık R.. O.. savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 30.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.