YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/4892
KARAR NO : 2022/12433
KARAR TARİHİ : 21.09.2022
MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtayca incelenmesi davalı vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, 4650 sayılı Kanun’la değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın reddine ilişkin olarak verilen karara karşı taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5.Hukuk Dairesince kabulü ile Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 05.07.2019 tarihli ve 2018/673-2019/713 E/K sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda HMK 353/1-a-6. maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş olup; bu karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5.Hukuk Dairesinin 09.02.2022 tarihli ve 2019/3157 Esas sayılı ek kararı ile HMK’nın 353/1-a-6 maddesi gereği verilen kararın kesin olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verilmiş olup, bu ek karar, davalı vekilince süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
HMK 353/l-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27/05/2021 tarihli ve 2020/(20)5-451 Esas 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı kanunun 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun’un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağından, davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan ek kararın HMK’nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 21/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.