YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/4389
KARAR NO : 2022/9332
KARAR TARİHİ : 25.05.2022
MAHKEMESİ : … Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı ek karar hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun Konya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi’nce davacı yönünden esastan reddine; davalı yönünden kabulü ile Ilgın Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 09.02.2021 tarih ve 2019/390 Esas, 2021/123 Karar sayılı ilamının kaldırılmasına, eksik delillerin toplanıp davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda HMK’nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş; bu kararın, davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine HMK’nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca verilen kararın kesin olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin temyiz talebi Konya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi’nin 21/02/2022 tarihli ek kararı ile reddedilmiş ve bu ek karar, yine davacı vekilince süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
02.12.2016 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa ile değişik 6100 sayılı Kanun’un geçici 4. maddesi uyarınca yapılan incelemede;
HMK’nın 353/l-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 27/05/2021 gün ve 2020/(20)5-451 Esas – 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanunun 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun’un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağından davacı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK’nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 25/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.