YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/2078
KARAR NO : 2022/7452
KARAR TARİHİ : 25.04.2022
MAHKEMESİ : … Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 23. maddesine göre taşınmazın geri alınması, bu olmadığı takdirde 22. maddesine göre, idarenin davacıya geri alım hakkını kullandırmaması nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın hak düşürücü süre nedeniyle reddine ilişkin olarak verilen karara karşı, davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun … Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi’nce kısmen kabulü ile HMK’nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca yeniden esas hakkında karar verilmiş olup; hüküm, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; “4650 sayılı Yasa ile Değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 23. maddesine göre kamulaştırma bedelinin kesinleşmesi tarihinden itibaren beş yıl içinde, kamulaştırmayı yapan idarece veya 22 nci maddenin dördüncü fıkrası uyarınca devir veya tahsis yapılan idarece; kamulaştırma ve devir amacına uygun hiç bir işlem veya tesisat yapılmaz veya kamu yararına yönelik bir ihtiyaca tahsis edilmeyerek taşınmaz mal olduğu gibi bırakılırsa, mal sahibi veya mirasçıları kamulaştırma bedelini aldıkları günden itibaren işleyecek kanuni faiziyle birlikte ödeyerek, taşınmaz malını geri alabilir.
Doğmasından itibaren bir yıl içinde kullanılmayan geri alma hakkı düşer. Aynı amacın gerçekleşmesi için birden fazla taşınmaz mal birlikte kamulaştırıldığı takdirde bu taşınmaz malların durumunun bir bütün oluşturduğu kabul edilerek yukarıdaki fıkralar buna göre uygulanır.” hükmü yer almakta olup, Anayasa Mahkemesi’nin 14.05.2015 tarih 2014/177 E. – 2015/49 K. sayılı ve 11.06.2015 tarihinde yayımlanan kararı ile 6552 sayılı Yasa’nın 101. maddesi ile eklenen geçici 9. maddesinde yürürlülük tarihi 11.09.2014 olup, taşınmazın geri alınması istemiyle açılan davanın açılış tarihinde yasaca öngörülen süreler dolduğundan, davanın hak düşürücü süre yönünden reddine ilişkin ilk derece mahkemesince verilen karara karşı yapılan istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile vekalet ücreti yönünden 6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca düzeltilerek yeniden esas hakkında karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK’nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 25/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.