YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/8143
KARAR NO : 2022/1849
KARAR TARİHİ : 10.02.2022
MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davacı idare vekili ile davalı … vd vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’nin istinaf isteminin esastan reddine dair kararı ile birlikte Denizli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2018/252 Esas – 2019/999 Karar sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı idare vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davacı idare ile davalı … vd vekilleri ile davalı … tarafından yapılan istinaf başvurusunun Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’nce esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm davacı idare vekilince temyiz edilmiştir.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-a maddesi gereğince, miktarı veya her paydaş için değeri 78.630 -TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak Bölge Adliye Mahkemesi kararları kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz.
Bu nedenle davacı idare vekilinin temyiz dilekçesinin davalılar … ve… yönünden reddine karar verildikten sonra, davalı … yönünden yapılan incelemede,Aşağıda açıklanan gerekçelerle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin istinaf başvurusunun esastan ret kararı kaldırıldıktan sonra Denizli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2018/252 Esas ve 2019/999 Karar sayılı ilamının incelenmesinde;
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; arsa niteliğindeki … İlçesi … Mahallesi 2304 ada 6 parsel sayılı taşınmazın zeminine 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun 11/1-g maddesi uyarınca emsalin üstün ve eksik yönleri belirlenip kıyaslaması yapılarak; üzerindeki yapılara aynı kanunun 11/1-h maddesi uyarınca resmi birim fiyatları esas alınıp yıpranma payı düşülerek değer biçilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak;
Tespit edilen kamulaştırma bedelinin ilk derece mahkemesinin 21.09.2017 tarihli ilk kararıyla davalı tarafa ödenmesine hükmedildiğinden, tüm bedele dava tarihinden dört ay sonraki günü takip eden 28.11.2016 tarihinden ilk derece mahkemesinin ilk karar tarihi olan 21.09.2017 tarihine kadar yasal faiz işletilmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde faiz hükmü kurulması ve infazda tereddüt oluşturacak şekilde tespit edilen bedel ile kıymet takdir raporunda belirlenen bedel arasındaki farkın kararın kesinleşmesi ile davalıya ödenmesine karar verilmesi,
Doğru değil ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden;
Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 6, 7 ve 8 numaralı bentlerinin çıkartılmasına, yerine (Tespit edilen kamulaştırma bedelinin davalılara ödenmemiş olması halinde ödenmesine, kamulaştırma bedeline 28.11.2016 tarihinden ilk karar tarihi olan 21.09.2017 tarihine kadar yasal faiz işletilmesine,) cümlesinin yazılmasına,
Hükmün böylece HMK’nın 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK’nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’ne GÖNDERİLMESİNE, davacıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 10/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.