YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/3576
KARAR NO : 2021/9607
KARAR TARİHİ : 13.09.2021

MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak terkini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Erzurum Bölge Adliye Mahkemesinin 4. Hukuk Dairesince davacı idare vekili yönünden esastan reddine, davalı vekili yönünden kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılmak suretiyle yeniden hüküm kurulmasına dair yukarıda gün ve sayıları yazılı kararının Yargıtay’ca incelenmesi, taraf vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

– K A R A R –

Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak terkini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusu Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesince değerlendirilerek, davacı idare vekili yönünden başvurunun HMK’nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine, davalı vekili yönünden ise HMK’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca başvurunun kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmuş, bu karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; arazi niteliğindeki Bitlis İli, Ahlat İlçesi, Erkizan Mahallesi 108 ada 112 parsel sayılı taşınmaza 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 11/1-f maddesi uyarınca olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net geliri üzerinden bilimsel yolla değer tespit edilmesinde yöntem itibariyle bir isabetsizlik görülmediğinden davacı idare vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulü davacı lehine vekalet ücreti kaldırılmak suretiyle 6100 sayılı HMK’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca yeniden esas hakkında hüküm kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak;
Faiz bitiş tarihinin hükümde açıkça gösterilmemesi;
Doğru değilse de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden; 3’üncü bendinde yer alan (22.04.2017 tarihinden) ibaresinden sonra (ilk derece mahkemesi karar tarihi olan 03.04.2018 tarihine) ibaresinin yazılmasına,
Hükmün böylece HMK’nun 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK’nun 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi’ne GÖNDERİLMESİNE, davalıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 13/09/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.