YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/5017
KARAR NO : 2021/5558
KARAR TARİHİ : 14.04.2021

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak tapudan terkini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin 39. Hukuk Dairesinin istinaf isteminin davacı idare yönünden esastan reddine, davalı yönünden kabulü ile HMK’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca düzeltilerek esas hakkında yeniden karar verilmesine dair yukarıda gün ve sayıları yazılı kararının Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak tapudan terkini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesince davacı idare vekilince yapılan istinaf başvurusunun HMK’nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine, davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun kabulü ile gerekçeli kararın vekalet ücretine ilişkin bendinin HMK’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca düzeltilmesine dair verilen karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; arsa niteliğindeki Büyükçekmece İlçesi, … Mahallesi 64 parsel sayılı taşınmaza 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 11/1-g maddesi uyarınca emsal karşılaştırması yapılarak değer biçilmesine ve tespit edilen bedelin bloke ettirilerek hükmün kesinleşmesi beklenmeden davalı tarafa ödenmesine ilişkin ilk derece mahkemesinden verilen karara karşı davacı idare vekilince yapılan istinaf başvurusunun HMK’nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine, davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun kabulü ile gerekçeli kararın vekalet ücretine ilişkin bendinin HMK’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca düzeltilmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan incelemede; davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüyle davacı idare lehine vekalet ücreti hükmedilmemesi gerektiğinden bahisle ilk derece mahkemesi kararının düzeltilmesine karar verildiği halde maddi hata sonucu hüküm fıkrasında davalı aleyhine vekalet ücretine hükmedildiğinden bu hususun İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesince tashihine karar verilerek hükümdeki maddi hata düzeltilmiştir.
Bu nedenle davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı idare vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesinin 2019/652 Esas, 2020/283 Karar sayılı ilamında faiz bitiş tarihinin ilk derece mahkemesi karar tarihi olan 30.10.2017 tarihi açıkça belirtilmek suretiyle hüküm kurulması gerekirken infazda tereddüt oluşturacak şekilde faiz bitiş tarihinin belirtilmesi,
Doğru değil ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden,
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesinin 2019/652 Esas, 2020/283 Karar sayılı ilamının (B-1) bendindeki (karar tarihi) kelimelerinin hüküm fıkrasından çıkartılmasına, yerine (ilk derece mahkemesi karar tarihi olan 30.10.2017 tarihi) kelimelerinin yazılmasına,
Hükmün böylece HMK’nun 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK’nun 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 39. Hukuk Dairesi’ne GÖNDERİLMESİNE, davalıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 14/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.

ÖK