Yargıtay Kararı 5. Hukuk Dairesi 2014/20570 E. 2014/27900 K. 01.12.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/20570
KARAR NO : 2014/27900
KARAR TARİHİ : 01.12.2014

MAHKEMESİ : Ankara 16. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16/07/2013
NUMARASI : 2012/271-2013/406

Taraflar arasındaki kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın M.. B.. yönünden karar verilmesine yer olmadığına, A.. B.. yönünden ise kabulüne dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi, davacılar ile davalı A.. B.. vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
– K A R A R –

Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalı M.. B.. hakkındaki davanın geri alınması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına, davalı A.. B.. aleyhine açılan davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacılar vekili ile davalı A.. B.. vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelerden; dava konusu edilen .. ada .. parsel sayılı taşınmaz 4973 metrekare yüz ölçümlü olarak tapuda kayıtlı iken İmar ve İskan Bakanlığı Planlama ve İmar Genel Müdürlüğü Şehircilik Daire Başkanlığının 22.09.1965 tarihli kararı ile onaylanan .. nolu parselasyon planı ile düzenlemeye alınarak 1226 metrekarelik kısmının zayiat olarak, 68 metrekare kısmının yol ve yeşil alan olarak ayrılıp ana gayrimenkul uhdesinde bırakılmasından sonra geri kalan 3679 metrekarenin ise imar parsellerine şuyulandığı, zayiat, yol ve yeşil alan olarak ayrılan dava konusu 1226 ve 68 metrekarelik bölümlerinin zeminde hamur haline geldiği ve tasarruf imkanının kalmadığı anlaşılmıştır.
Davaya konu 68 metrekarelik bölüme ilişkin davanın bilirkişi raporu uyarınca kabul edilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davalı idare vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacılar vekilinin temyizine gelince;
Dava konusu taşınmazın 6785 sayılı İmar Kanununun 42. maddesi uyarınca 1226 m²lik bölümü zayiat olarak ayrılmasına ilişkin 22.09.1965 tarihli parselasyon planının kesinleştiği tarih itibariyle, 6785 sayılı imar Kanununun 42. maddesi, Anayasa Mahkemesinin 22.11.1963 tarih 1963/65-278 sayılı kararı ile iptal edilmiş ve bu karar 14.01.1964/11606 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş olup, zayiat alınmasına ilişkin kararın yasal dayanağı kalmamıştır.
Bu durumda taşınmazdan zayiat olarak ayrılan ve zeminde kullanma imkanı kalmayan 1226 m2 kısım yönünden de davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değilse de; taleple bağlı kalınarak hüküm kurulduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalı A.. B..’na iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, davacılardan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 01.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.