YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/15976
KARAR NO : 2023/2354
KARAR TARİHİ : 08.03.2023
İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tefecilik, Vergi Usul Kanunu’na muhalefet
HÜKÜMLER : Beraat
Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 22.06.2021 tarihli ve 2021/70 Esas, 2021/195 sayılı Kararının katılanlar vekilleri tarafından temyizi üzerine yapılan ön incelemede:
Katılan … vekilinin 09.07.2021 tarihli temyiz dilekçesi başlığında tefecilik suçundan hakkında açılan kamu davasının ölüm nedeniyle düşürülmesine karar verilen sanık …’in de ismine yer verilmiş ise de dilekçe içeriğine göre sadece beraat hükümlerini temyiz ettiği, diğer katılanlar vekillerinin de temyizlerinin beraat hükümlerine yönelik olduğu dolayısıyla tebliğnamede hakkında görüş bildirilen anılan sanığa ilişkin bir temyiz istemi bulunmadığı, sanıklar … ve … hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na (213 sayılı Kanun) muhalefet suçundan 13.06.2013 tarihli ve 2012/154 Esas, 2013/129 sayılı Karar ile verilen beraat hükümlerinin Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 01.03.2021 tarihli ve 2020/6778 Esas, 2021/2890 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, bu sanıklar hakkında mahkeme tarafından yeniden beraat hükümleri kurulmuş ise de bu kararların hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesinin de olanaklı olmadığı, kaldı ki katılanlar … ve …’nin anılan suçtan açılan kamu davalarında katılan sıfatını alabilecek surette doğrudan zarar görmedikleri, usulsüz biçimde katılan olarak kabullerine karar verilmesinin bu suçtan kurulan hükümleri temyiz hakkı vermeyeceği, diğer yandan katılan …’in Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/269 Esas sayılı dosyasında 04.11.2011 tarihli celsede alınan ifadesinde sanıklardan … hakkında şikayetçi olduğunu, katılan …’ın ise yine aynı celsedeki ifadesinde sanıklardan …, … ve … hakkında şikayetçi olduğunu bildirdiği, bu nedenle katılan … vekilinin sanık … , katılan … vekilinin ise sanıklar … , … ve … dışında kalan sanıklar hakkında tefecilik suçundan verilen beraat hükümlerini temyize haklarının bulunmadığı anlaşılmıştır.
Sanıklar hakkında tefecilik suçundan kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesince temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrasınca Hazine vekilinin tüm sanıklar, katılan … vekilinin sanık …, katılan … vekilinin ise sanıklar …, … ve … hakkında tefecilik suçundan verilen hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi uyarınca temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereğince yukarıda belirtilen hususlar dışında temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sivas Cumhuriyet Başsavcılığının, 29.06.2011 tarihli ve 2011/2249 Soruşturma, 2011/2985 Esas, 2011/135 numaralı İddianamesiyle tüm sanıklar hakkında zincirleme şekilde tefecilik suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 241 inci maddesinin birinci fıkrası ve 43 üncü maddesinin birinci fıkrası, sanıklar …, … ve … hakkında 213 sayılı Kanun’un 359 uncu maddesinin (a) fıkrasının ikinci bendi ile aynı maddenin (b) fıkrası uyarınca cezalandırılmaları, 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi gereğince hak yoksunlukları uygulanması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 13.06.2013 tarihli ve 2012/154 Esas, 2013/129 sayılı Kararı ile tüm sanıklar hakkında tefecilik suçundan mahkûmiyet, sanıklar … ve … hakkında 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan beraat, sanık … hakkında 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan mahkumiyet kararları verilmiştir.
3. Tefecilik suçundan verilen mahkûmiyet kararlarının sanıklar müdafiileri, 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen mahkumiyet hükmünün sanık … müdafii, 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen beraat kararlarının ise katılan … vekili tarafından temyiz edilmesi sonrası Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 01.03.2021 tarihli ve 2020/6778 Esas, 2021/2890 Karar sayılı ilamı ile beraat kararları onanmış, mahkûmiyet kararları sanıkların beraatlerine karar verilmesi gerektiğinden bahisle bozulmuştur.
4. Temyize konu Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 22.06.2021 tarihli ve 2021/70 Esas, 2021/195 sayılı Kararı ile tüm sanıklar hakkında tefecilik, sanıklar … ve … hakkında 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından beraat kararları verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanlar vekillerinin temyiz isteği; dosya kapsamındaki mevcut delillere, tutarsız savunmalara göre sanıkların atılı suçları işlediklerinin sabit olduğu ile bu suçtan cezalandırılmaları gerektiğine ve temyiz aşamasında resen nazara alınacak sair nedenlere ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 01.03.2021 tarihli ve 2020/6778 Esas, 2021/2890 Karar sayılı ilamı ile sanıklardan … hakkında 13.06.2013 tarihli ve 2012/154 Esas, 2013/129 sayılı Karar ile 2009 ve 2010 takvim yılı vergilendirme dönemine yönelik 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen mahkumiyet hükümleri bozulduğu halde bir hüküm kurulmadığı anlaşıldığından bu suç yönünden adı geçen sanık hakkında mahallinde her zaman bir hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
2. Sanıkların yargılama konusu eylemleri için, suç tarihi itibarıyla lehe olan 7242 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi 5237 sayılı Kanun’un 241 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan dava zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
3. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin 13.06.2013 tarihli mahkûmiyet kararı olduğu ve bu tarihten, hüküm tarihine kadar, 8 yıllık olağan dava zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı düşmesine karar verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde beraat kararları verildiği belirlenmiştir.
IV. KARAR
A. Katılanlar vekillerinin 213 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan, katılan … vekilinin sanıklar …, …, …, … ve … hakkında, katılan … vekilinin ise sanıklar …, … ve … hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteklerinin incelemesinde;
Ön inceleme bölümünde açıklanan nedenlerle Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 22.06.2021 tarihli ve 2021/70 Esas, 2021/195 sayılı Kararına yönelik katılanlar vekillerinin temyiz isteklerinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye kısmen uygun kısmen aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Katılan … vekilinin tüm sanıklar, katılan … vekilinin sanık …, katılan … vekilinin ise sanıklar …, … ve … hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteklerinin incelemesinde ise;
Gerekçe bölümünün (2) ve (3) numaralı bentlerinde açıklanan nedenlerle Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 22.06.2021 tarihli ve 2021/70 Esas, 2021/195 sayılı Kararına yönelik katılanlar vekillerinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
08.03.2023 tarihinde karar verildi.