YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/14625
KARAR NO : 2023/2290
KARAR TARİHİ : 07.03.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma
KARAR : Temyiz isteminin kabule değer sayılmamasından dolayı reddi kararı

Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 27.02.2019 tarihli ve 2017/118 Esas, 2017/115 sayılı ek Kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 296 ncı maddesinin ikinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrasınca temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereğince temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Balıkesir 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.11.2016 tarihli ve 2016/423 Esas, 2016/713 sayılı Kararı ile sanık hakkında ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 257 nci maddesinin ikinci fıkrası ve 62 nci maddesi gereği 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve bu cezasının 51 inci maddesi gereğince ertelenmesine, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 26.01.2017 tarihli ve 2017/118 Esas, 2017/115 sayılı Kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanığın istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 27.02.2019 tarihli ve 2017/118 Esas, 2017/115 sayılı ek Kararı ile sanığın temyiz başvurusu 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi kapsamında değerlendirilmeyeceğinden temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık, Anayasa Mahkemesinin 27.12.2018 tarihli, 2018/71 Esas sayılı iptal kararı ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesi çerçevesinde ek kararın değerlendirilmesi talebiyle kararı temyiz etmiştir.
III. GEREKÇE
5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendinin ilgili bölümünde yer verilen; “… ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen suçlar ve aynı Kanun’un 296 ncı maddesinin birinci fıkrasının ilgili bölümünde yer alan; “… temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmiş [ise] …, hükmü temyiz olunan bölge adliye veya ilk derece mahkemesi bir karar ile temyiz istemini reddeder” şeklindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 27.02.2019 tarihli ve 2017/118 Esas, 2017/115 sayılı ek Kararında hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 296 ncı maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Balıkesir 5. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.03.2023 tarihinde karar verildi.