Yargıtay Kararı 5. Ceza Dairesi 2017/2358 E. 2021/3657 K. 13.09.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2358
KARAR NO : 2021/3657
KARAR TARİHİ : 13.09.2021

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Halk arasında korku ve panik yaratmak amacıyla tehdit

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nin 235. maddesinin 2-c bendinde yer alan “Cebir veya tehdit kullanmak suretiyle ya da hukuka aykırı diğer davranışlarla, ihaleye katılma yeterliğine veya koşullarına sahip olan kişilerin ihaleye, ihale sürecindeki işlemlere katılmalarını engellemek” şeklindeki düzenleme karşısında, iddianameye konu edilen ihaleye ait idari ve teknik şartname ile ihalenin usulünü, kimlerin teklif verdiğini ve mağdurun ihaleye katılma yeterliğine veya koşullarına sahip olup olmadığını gösteren tüm bilgi ve belgelerin temin edilmesi ve denetime olanak verecek şekilde dosya arasında bulundurulması, gerektiğinde bu konuda uzman bilirkişiden rapor alınması sonrasında iddia ve savunma birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
Sanığın tehditle engellemeye çalışmasına rağmen mağdurun ihaleye katıldığının ve ihalenin de lehine sonuçlandığının anlaşılması karşısında, eylemin teşebbüs aşamasında kaldığı nazara alınmadan tamamlanmış suçtan hüküm kurulması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK’nin 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Sanık hakkında cebir veya tehdit kullanmak suretiyle ihaleye fesat karıştırma suçundan kurulan hükümde; 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu’nun 17/a maddesi yollamasıyla anılan Yasa’nın 59/1. maddesi uyarınca yasaklama kararına hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 13/09/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.