YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/931
KARAR NO : 2019/954
KARAR TARİHİ : 29.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında kurulan hükümde TCK’nın 43. maddesi uyarınca yapılan artırım sırasında hesap hatası sonucu “2 yıl 13 ay 15 gün” yerine “3 yıl 1 ay 15 gün” hapis cezasına hükmolunarak fazla ceza tayin edilmiş ise de, müteakip uygulamaların isabetli olması nedeniyle söz konusu hata sonuca etkili bulunmamış, gün adli para cezalarının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nın 52/2. maddesinin hüküm fıkrasının A, B ve C bentlerinde gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması mahallinde giderilmesi olanaklı eksiklik olarak değerlendirilmiş, TCK’nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçundan CMK’nın 135. maddesi uyarınca yapılan iletişimin tespiti, dinlenilmesi ve kayda alınması sırasında elde edilen telefon görüşme kayıtlarını içeren iletişim tespit tutanaklarının, TCK’nın 220/1. maddesi kapsamındaki suçtan beraat kararı verilmesi ve tefecilik suçunun katalog suçlar arasında bulunmaması karşısında yasak delil niteliğinde olduğu nazara alınıp, dosyada mevcut diğer deliller değerlendirilerek yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının A, B ve C bentlerinde yer alan “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine,” biçimindeki kısımların hüküm fıkrasından ayrı ayrı çıkarılmak suretiyle eleştirilen hususlar dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.