YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5334
KARAR NO : 2018/9634
KARAR TARİHİ : 12.12.2018
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
26/06/2007 tarihinde Toyotasa Acil Yardım Hastanesinde doktor olarak çalışan sanık …’un müşteki hasta için hastanede kullanılan malzeme ile ilgili raporu düzenlememek, hastanın Bağ-kur’dan alması gereken ödemeyi alamamasına neden olmak suretiyle görevini ihmal ettiği iddia edilen olayda; sanığın, malzeme alındı raporunu düzenleyebilmesi için gerekli olan faturanın hasta yakını tarafından temin edilememiş olduğuna yönelik savunması ile sanık müdafin müştekinin ameliyat tarihinde Bağ-kur’lu olup olmadığına, Bağ-kur’lu ise prim borcu bulunup bulunmadığına, prim borcu var ise ödeyip ödemediğinin SGK’dan sorulmasına yönelik talepleri değerlendirilmeden, Anayasanın 141, 5271 sayılı CMK’nın 34, 230 ve 289/1-g maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanığı, katılanı, Cumhuriyet savcısını ve herkesi tatmin edecek, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde gerekçeli olması, Yargıtayın gerekçelerde tutarlılık denetimi yapması ve bu açılardan mantıksal ve hukuksal bütünlüğün sağlanması için kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması ilkelerine uyulması gerektiği nazara alınmadan, Ceza Genel Kurulunun 25/01/2011 tarih ve 2010/7-192 Esas, 2011/1 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, CMK’nın 230. maddesinin 1/c bendine uygun şekilde ulaşılan kanaat ve sanığın suç oluşturduğu kabul edilen fiiline açıkça yer verilmeden, delillerin birbiri ardı sıra dizilmesi dışında, deliller ile mantıksal ve hukuksal bağ da kurulmadan gerekçesiz olarak yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 12/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.