Yargıtay Kararı 5. Ceza Dairesi 2014/5899 E. 2015/8557 K. 20.03.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5899
KARAR NO : 2015/8557
KARAR TARİHİ : 20.03.2015

Tebliğname No : 5 – 2014/192358
MAHKEMESİ : Bursa 13. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 07/12/2011
NUMARASI : 2011/306 Esas, 2011/840 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık H.. K.. hakkında tefecilik suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık A.. D.. hakkındaki hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Müştekinin beyanlarına göre, ekonomik sıkıntısı nedeniyle sanıktan 6.500 TL borç aldığı ve bu meblağ karşılığı kambiyo senedi verdiği, borcunu bu miktar üzerinden ödediği, bu nedenle sanığın faiz anlaşması karşılığında para vererek tefecilik suçunu işlediğine ilişkin yeterli delil bulunmadığı gözetilerek beraet kararı verilmesi gerekirken yetersiz ve dosyadaki kanıtlara uygun olmayan gerekçelerle mahkumiyetine hükmolunması,
Kabule göre de:
Suç tarihi 16/11/2006 olduğu halde karar başlığında 06/08/2009 olarak gösterilmesi,
Sanık hakkında hükmolunan erteli hapis cezasının kısa süreli olmadığı gözetilmeden TCK’nın 53/1-2-3 maddelerinin uygulanmaması,
Alt hadden tayin edilen sonuç cezanın 2 yıl hapis cezası olmasına rağmen denetim süresinin gerekçesiz olarak TCK’nın 51/3. maddesine aykırı biçimde fazla tayini,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de kabul gören 27/12/2011 tarih 2011/2-286 Esas, 2011/295 sayılı kararı uyarınca; Kendisini vekille temsil ettiren katılan yararına Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken sadece dilekçe yazım ücretine karar verilmesi;
Kanuna aykırı, katılan vekilinin ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.