YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2734
KARAR NO : 2014/59
KARAR TARİHİ : 06.01.2014
Tebliğname No : 4 – 2011/36609
MAHKEMESİ : İznik Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 21/07/2010
NUMARASI : 2010/128 Esas, 2010/216 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/02/2008 günlü 2007/9-230 Esas ve 2008/23 sayılı Kararı uyarınca tayin olunan ceza miktarı nazara alınarak sanıklar müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 318. maddesi uyarınca REDDİYLE, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıkların fikir ve eylem birliği içerisinde mahkeme heyetinin keşif yapmasını engellemek suretiyle yargı görevi yapanın görevini yaptırmamak için direnme suçunu işledikleri kabul edilmişse de; sanıklar ve müdafiilerinin tüm aşamalarda eylemlerinin mahkeme heyetine yönelik olmayıp davacı Durkadın’a yönelik olduğunu savundukları; İznik Sulh Hukuk Mahkemesinin 2006/214 esas sayılı dosyasındaki keşif zaptında birinci parsel ile ilgili olarak bir genç ve bir yaşlı bayanın davacının üzerine yürüdüklerine ilişkin belirlemenin bulunduğu, duruşmaya davet edilen ancak dinlenmeyen müştekiler N.. Ü.., İ.. T.., R.. A.., Ş.. D.. ve L.. K..’in soruşturma aşamasında alınan ifadelerinde sanık Şerife’nin eline aldığı taşı davacı Durkadın’a atmaya teşebbüs ettiği sırada mübaşir tarafından engellendiğine ilişkin anlatımları ile tanık Durkadın’ın “başka kişiler olmasa sanıklar beni öldürecekti” şeklindeki beyanıyla bu savunmaların doğrulanması karşısında, tüm müştekilerin duruşmada dinlenmeleri ve beyanlar arasındaki çelişkinin giderilmesi, keşif heyetinin ikinci parsele gitmesi üzerine sanıkların yaklaştıkları mesafe de gözetilerek sanıkların cebir ve tehdit teşkil eden eylemleri ile bu eylemlerin mahkeme heyetine yönelik olup olmadığının gerekçeleriyle denetime imkan verecek şekilde tartışılmasının gerektiği, eylemin D.. G..’e yönelik olduğunun kabulü halinde ise kasten yaralamaya teşebbüs suçunu oluşturabileceği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararları verilmesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi uyarınca temel cezalar belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki “suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur” şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek şekilde ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle ilgili kanun maddesindeki cezaların alt ve üst sınırları arasında takdir hakkının kullanılması zorunluluğuna uyulmayarak, sanıkların eylemlerine karşılık hak ve orantılılık kuralları gözetilmeden, temel cezaların asgari hadlerden uzaklaşılarak belirlenmesi,
Görevi yaptırmamak için direnme suçunun bir fiille birden fazla kamu görevlisine karşı işlendiğinin kabul edilmesi karşısında, sanıklar hakkında TCK’nın 43/2-1. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 06/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.