Yargıtay Kararı 5. Ceza Dairesi 2013/14628 E. 2015/17343 K. 15.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/14628
KARAR NO : 2015/17343
KARAR TARİHİ : 15.12.2015

Tebliğname No : 5 – 2013/315354

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Salihli 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 25/03/2011
NUMARASI : 2009/551 Esas, 2011/190 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Katılan Hazine vekilinin 26/03/2011 tarihli süre tutum dilekçesi içeriği ve CMK’nın 264. maddesi hükmüne göre her iki sanık hakkındaki hükmün temyiz edildiği gözetilerek yapılan incelemede;
Sanık S.. A.. hakkındaki beraat hükmünün incelemesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan katılan Hazine vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık C.. A.. hakkındaki mahkumiyet hükmünün incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
TCK’nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun, kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, bunu meslek haline getirmenin suçun unsurları içerisinde yer almadığı da gözetilerek, değişik zamanlarda ve farklı kişilere karşı tefecilik eylemini zincirleme olarak işleyen sanık hakkında TCK’nın 43/1-2. maddesinin uygulanmaması,
5237 sayılı TCK’nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde hapis cezası alt sınırdan belirlendiği halde adli para cezasında gerekçe gösterilmeksizin alt sınırdan uzaklaşılması suretiyle çelişkiye düşülmesi,
Kısa süreli olmayan erteli hapis cezasının yasal sonucu olarak kazanılmış hakka konu teşkil etmeyen TCK’nın 53/1-2-3. maddeleri gereğince hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı, katılan vekili ve sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.