Yargıtay Kararı 5. Ceza Dairesi 2013/13786 E. 2015/16524 K. 23.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/13786
KARAR NO : 2015/16524
KARAR TARİHİ : 23.11.2015

Tebliğname No : 4 – 2011/386055
MAHKEMESİ : Ayvalık 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 02/06/2011
NUMARASI : 2010/43 Esas, 2011/138 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın mağdura faiz karşılığı ödünç para verdiği sabit kabul edilerek tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmişse de; ceza yargılaması sonucunda mahkumiyet kararı verilebilmesi için suç oluşturan fiilin sanık tarafından işlendiğinin hiç bir kuşkuya yer bırakmayacak, herkesi inandıracak biçimde kanıtlanması ve şüphenin masumiyet karinesinin gereği olarak sanık lehine değerlendirilmesi gerektiği (Anayasa m. 38/4, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi m. 6/2, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi m. 11, Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi m. 14/2), sanığın aşamalarda değişmeyen savunmaları, mağdurun borç para aldığına ancak sanığın faiz istemediğine ilişkin beyanları, sanık ile mağdurun akraba olup aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunan kişiler arasında önemli miktarlardaki paranın karşılıksız verilmesinin de hayatın olağan akışına uygun bulunması, tanık Nurten’in savunmaları teyit eden beyanı ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, sanığın kazanç elde etmek amacıyla mağdura ödünç para verdiğine dair kesin, inandırıcı ve yeterli delil bulunmadığı anlaşılmakla, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince beraati yerine yanılgılı değerlendirme sonucunda yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında TCK’nın 241/1. maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasının aynı Kanunun 43/1. maddesi uyarınca yapılan artırımı sırasında hesap hatası sonucu 2 yıl 16 ay yerine 3 yıl 4 ay olarak belirlenmesi sonucu fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.