YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/13348
KARAR NO : 2015/15719
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
Tebliğname No : 4 – 2011/355840
MAHKEMESİ : Akçaabat Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 31/03/2011
NUMARASI : 2010/59 Esas, 2011/159 Karar
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
İddianamede yer alan PTT görevlisi olan sanıkların, Akçaabat Asliye Hukuk Mahkemesinin 2006/163 Esas sayılı dosyasından katılan adına gönderilen tebligatları katılan belirtilen adreste ikamet etmemesine rağmen sanık Ş.’in dava dilekçesini içeren tebligatı haber kağıdını kapıya yapıştırarak, en yakın komşusuna haber verip mahalle muhtarına tebliğ ettiğine ve sanık N.’ın mahkeme kararını içeren tebligatı katılana tebligat yapılmamasına rağmen katılana bizzat yapıldığına dair şerh düşmek suretiyle merciine iade etmesi şeklindeki isnatların sübutu halinde TCK’nın 204/2. maddesinde tanımlanan kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçunu oluşturabileceği anlaşılmakla davaya bakmanın, delillerin takdir ve tartışılmasının 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesi uyarınca Ağır Ceza Mahkemesinin görevi kapsamında bulunması nedeniyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Hükümden önce 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK’nın 257/1-2. madde-fıkralarında yer alan “kazanç” sözcüğünün “menfaat” olarak değiştirilmesi, bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının indirilmesi karşısında, TCK’nın 7/2. madde-fıkrasındaki “suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi zorunluluğuna uyulmaması,
Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-e maddesindeki hak ve yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlendiği kabul edilmesine rağmen sanıklar hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, sanık Ş.. S.. ve Üst Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA, 02/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.