YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/12738
KARAR NO : 2015/15229
KARAR TARİHİ : 19.10.2015
Tebliğname No : 5 – 2012/305818
MAHKEMESİ : Hatay 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/11/2012
NUMARASI : 2011/625 Esas, 2012/1030 Karar
SUÇ : Tefecilik
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde atılı suçun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,…” biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde yer aldığı, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen “Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır.” hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu, yine aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında önemli miktarlardaki paraların karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına aykırı olacağı hususları da gözetilerek; somut olayda sanığın kazanç karşılığı ödünç para verme işiyle uğraşıp uğraşmadığı yönünde vergi inceleme raporu aldırılması, borç alınan miktarla ilgili olarak katılanların şikayetten vazgeçme dilekçelerindeki anlatımlarıyla soruşturma ve kovuşturma aşamalarındaki beyanları arasındaki çelişkilerin giderilmesi, Hatay 1. İcra Müdürlüğünün 2011/4728, 2011/4735 Esas sayılı dosyalarında borçlu olan Ramazan , Ali ve U.. U..’ın kendi borçlarıyla ilgili mağdur olarak dinlenilmelerinden sonra tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilerek hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
Sanığın mükerrir olmasına karşın tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.