YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/12672
KARAR NO : 2015/15611
KARAR TARİHİ : 27.10.2015

Tebliğname No : 5 – 2012/309415
MAHKEMESİ : Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/11/2012
NUMARASI : 2012/232 Esas, 2012/1168 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hazine vekilinin vermiş olduğu dilekçesinin içeriğine göre temyiz talebinin sanık H.. A.. hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik olduğu anlaşılmıştır.
Sanık H.. A.. hakkında tefecilik suçundan verilen beraat hükmünün temyiz incelemesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle atılı suçtan verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan katılan Hazine vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık R.. E.. hakkında tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde ise;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki “suç işleyen kişi hakkında fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur” şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, olayın oluş şekli ve süresi meydana gelen zararın ağırlığı, sanığın eylemini devam ettirdiği süre ve meydana gelen zararın miktarı göz önüne alınarak temel cezaların ve TCK’nın 43/1-2. maddesi gereğince artırımın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK’nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde takdirde hataya düşülüp alt sınırdan belirlenmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamış, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/3. maddesi uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakılmaya hükmedilmesi,
Adli Emanetin 2011/11339 sırasında kayıtlı mühürlü zarf içerisindeki 4 adet kaşenin suçta kullanılmamış olmasına rağmen müsaderesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık Recep müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususların yeniden duruşma yapılmaksızın CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunluğu ile ilgili bölümün çıkarılarak bunun yerine “sanığın 5237 sayılı TCK’nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ve müsadere ile ilgili paragrafta yer alan “mühürlü zarf içerisinde 4 adet kaşe” ibaresinin çıkarılarak hüküm fıkrasına “Adli Emanetin 2011/11339 sırasında kayıtlı mühürlü zarf içerisindeki 4 adet kaşenin suçta kullanılmamış olması nedeniyle sahibine iadesine” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.