YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/12242
KARAR NO : 2015/15463
KARAR TARİHİ : 22.10.2015
Tebliğname No : 5 – 2012/294814
MAHKEMESİ : Kumluca Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2012
NUMARASI : 2010/127 Esas, 2012/223 Karar
SUÇ : Tefecilik
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 12.05.2015 gün ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere kişiler arasında doğmuş bir alacak borç ilişkisine dayanmayan kazanç elde etme amaçlı ödünç para verme eylemlerinin tefecilik suçu kapsamında değerlendirilmesi gerektiği; cep telefonu, kontör ve cep telefonu aksesuarı satışı yapan sanığın, kredi kartı borcu bulunan kişilerin borcunu ödeyip komisyon ekleyerek yeniden çekim yapmak ve kredi kartından çekim yapıp çekim miktarından komisyon keserek geri kalanı kart sahibine ödemek suretiyle tefecilik suçunu işlediği iddiasıyla cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında; sanığın, işyerinde cep telefonu, kontör ve cep telefonu aksesuarı satışının yanı sıra fatura ödemesi de yapıldığı, kredi kartı çekimlerinin ticari faaliyetiyle ilgili olduğu savunmasında bulunarak atılı suçu kabul etmediği, vergi denetmeni tarafından düzenlenen 18.12.2009 tarihli inceleme tutanağından ve raporlardan, 2008 yılı içerisinde aynı kişilerce yüklü miktarlarda kontör alımı yapıldığının anlaşıldığı nazara alınarak, sanığa ait işyerine ilişkin tüm ticari defter ve kayıtların temini, belirtilen işlemlerin gerçekleştirildiği kredi kartlarının hamillerinden, beyanı tespit edilmeyenlerin dinlenmeleri, gerçekleştirilen işlemlerin ticari faaliyetle ilgili olup olmadığı hususunda bilirkişi raporu alınması ve sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yapılması sonrasında, hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22/10/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.