YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11726
KARAR NO : 2015/15042
KARAR TARİHİ : 13.10.2015
Tebliğname No : 5 – 2012/277061
MAHKEMESİ : Torbalı 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 10/04/2012
NUMARASI : 2010/541 Esas, 2012/466 Karar
SUÇ : Tefecilik
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık H.. F.. yönünden yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde atılı suçun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,…” biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen “Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır.” hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu, bu açıklamalar ışığında somut olayda; sanık H.. F..’nın kazanç karşılığı ödünç para verdiği iddia edilen ve haklarında icra takibi yapılan kişilerin mağdur sıfatıyla beyanlarına başvurulmasından sonra sanık hakkında zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kazanç karşılığı ödünç para vermek suretiyle tefecilik suçunu işledikleri iddia edilen sanıklar H.. Y.., Yiğit Yılmaz ve K.. Y..’ın alacaklı olduğu icra takip dosyalarınındaki borçluların tespit edilerek mağdur sıfatıyla beyanlarına başvurulması, sanıklar haklarında vergi inceleme raporu aldırılması ve hasıl olacak sonuca göre hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık Hüseyin hakkında TCK’nın 53/1-2-3. maddeleri uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık Hüseyin müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 13/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.