YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11704
KARAR NO : 2015/15466
KARAR TARİHİ : 22.10.2015
Tebliğname No : 5 – 2012/278053
MAHKEMESİ : Kayseri 2. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/05/2012
NUMARASI : 2012/147 Esas, 2012/747 Karar
SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıklara isnat edilen görevi kötüye kullanma suçundan ne şekilde zarar gördükleri karar yerinde tartışılmadan, müştekilerin davaya katılan olarak kabullerine karar verilmesi suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 gün ve 2008/149-163, 13/11/2007 gün 2007/171-235 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK’nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu, sanıkların kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyecekleri hususunda ulaşılacak kanaate göre, hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, ”Sanıklara verilen hapis cezası adli para cezasına çevirildiğinden…” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle sanıklar hakkında anılan hükmün uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yüklenen suçun TCK’nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkilerin kötüye kullanılması suretiyle işlendiği kabul edilmesine rağmen sanıklar hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmolunmaması,
Kanuna aykırı, sanıklar ve müdafiileri ile müştekiler vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 22/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.