YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11649
KARAR NO : 2015/14771
KARAR TARİHİ : 05.10.2015
Tebliğname No : 4 – 2011/310472
MAHKEMESİ : Aydın 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/05/2011
NUMARASI : 2011/87 Esas,2011/186 Karar
SUÇ : Tefecilik
İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde tefecilik suçunun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, …” biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümü içerisinde yer aldığı, bu bölümün de topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, aynı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen “Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır.” hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın son fıkrasındaki istisnalar dışında tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu anlaşılmakla;
Öncelikle dava konusu olaya ilişkin vergi tekniği raporu aldırılması, Aydın İcra Müdürlükleri nezdinde sanığın alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp borçluların tanık olarak beyanlarının alınması, atılı suçla ilgili zabıta araştırması yapılması, sanık savunmaları ile tanık beyanlarında isimleri geçen Yasin ile Necati ‘in dinlenilmesi, sanık müdafii tarafından bildirilen Aydın 2. İcra Müdürlüğünün 2009/14435 Esas sayılı ve İzmir 21. İcra Müdürlüğünün 2009/14547, 2009/14548 Esas sayılı dosyalarının da celbedilerek incelenmesi, ayrıca beyanlar arasındaki çelişkiler üzerinde durulması suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı ve katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.