Yargıtay Kararı 5. Ceza Dairesi 2012/12379 E. 2013/12003 K. 10.12.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 5. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12379
KARAR NO : 2013/12003
KARAR TARİHİ : 10.12.2013

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet, resmi belgede sahtecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Lehe yasa değerlendirmesi yapılırken, 5237 sayılı TCK uygulanmasında aynı Yasanın 212. maddesi uyarınca sahte belge düzenlenerek zimmetin gizlenmeye çalışılması halinde iki ayrı suçun oluşacağı yönünde düzenleme bulunması nedeniyle nitelikli zimmet ve resmi belgede sahtecilik suçlarından hüküm kurulması gerektiği, 765 sayılı TCK uygulamasında ise sahteciliğin nitelikli zimmet suçunun unsuru olduğu ve sadece nitelikli zimmet suçundan hüküm kurulması gerektiği, buna göre 765 sayılı Kanunun sanığın lehine olduğu gözetilmeden yazılı şekilde iki ayrı mahkumiyet hükmü kurularak fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
Suçun 5237 sayılı TCK’nın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesine rağmen, sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. madde ve fıkrası gereğince cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/12/2008 gün ve 2008/146-235 sayılı Kararına göre mağdurun belli olması ve maddi menfaatin suçun mağduruna iade edilebileceği durumlarda, 5237 sayılı TCK’nın 55/2. maddesi uyarınca zimmetin maddi konusunu oluşturan değerlerin karşılığının müsaderesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
…/…
-2-
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sanığın kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 10/12/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.