YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/845
KARAR NO : 2020/3745
KARAR TARİHİ : 05.11.2020
MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacılar … ve diğerleri vekili Avukat … tarafından, davalılar … ve diğerleri aleyhine 20/09/2010 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasından kaynaklanan ölüm ve yaralanma sebebiyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 16/05/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşen yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi olanağı bulunmamasına göre davalıların yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların temyiz itirazına gelince; Dava, trafik kazasından kaynaklanan ölüm ve yaralanma sebebiyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacılar vekili ve davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.Yargı Harçları, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nda düzenlenmiştir. Buna göre, yargı işlemlerinden (1) sayılı Tarife’de yazılı olanlar harca tabidir. Hüküm tarihinde geçerli bulunan (1) sayılı Tarife uyarınca; karar ve ilam harcı, konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda esas hakkında karar verilmesi halinde hüküm altına alınan anlaşmazlık konusu değer üzerinden “Binde 68,31” nispetinde alınır. Harç kamu düzenine ilişkin olup taraflarca ileri sürülmese de resen gözetilirKarar ve ilam harcı hüküm altına alınan miktar üzerinden belirlenir. Bu nedenle de, davanın kısmen kabulü durumunda; karar ve ilam harcı diğer yargılama giderleri ile birlikte değerlendirilemez. Mahkemece, kabul edilen miktara göre belirlenen harcın davalılardan tahsiline yönelik hüküm tesis edilmesi gerekirken yargılama giderleri içerisinde değerlendirilerek kabul-ret oranına göre tahsiline yönelik hüküm kurulması doğru olmamıştır. Ne var ki, belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7 maddesi gereğince kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen kararın (2) nolu bentte yazılan sebeplerle hüküm fıkrasının 19. Bendinde yer alan sayı ve yazıların çıkarılarak yerine “Davacılar tarafından yapılan 2.780,00 TL yargılama giderinin kabul-ret oranları dikkate alınarak 315,25 TL’si ile 6.081,10 TL harç olmak üzere toplam 6.396,35 TL’nin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacılara ödenmesine, kullanılmayan gider avansının karar kesinleştiğinde ve talebi halinde yatırana iadesine” eklenmesine, davalıların temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının davalılara yükletilmesine, davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.