YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/1927
KARAR NO : 2019/3942
KARAR TARİHİ : 16.09.2019
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacılar … ve … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 12/03/2015 gününde verilen dilekçe ile cinsel taciz nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne dair verilen 02/04/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, Türk Ceza Kanunu’nun adli para cezasını düzenleyen hükümlerinden yola çıkarak manevi tazminata hükmedilebileceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verildiği belirtilmiş ise de gerek Türk Borçlar Kanunu’nun 56. (818 sayılı BK 47. maddesi) ve gerekse 58. maddeleri (818 sayılı BK 49. maddesi) hükümlerinde hakimin manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği miktarın usul ve esasları belirlenmiştir. Aynı zamanda 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde taktir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir.
Her ne kadar hükmün gerekçe bölümünde yukarıda belirtilen yasal düzenlemeler gözetilmeksizin davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de yerel mahkeme kararı sonuç olarak doğru olduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamış, bu duruma işaret edilmekle yetinilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 16/09/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.